Silliesullie

  Het oude jaar werd afgesloten met een heerlijke frisse strandwandeling,waarbij iedereen gezellig meeging. Op deze foto staan we allemaal, vandaar zo leuk, ahum, ik leg m ff uit, die lange schaduw links is oudste zoon, die rechts ben ik zelf, de fotogragegraaf is de manlief, de drie renners in het midden zijn de bakvis en de twee kleintjes, samen met de hond.   Het was zooooo heerlijk weer.    zo fris en zonnig Mooi oudjaar dus! 

Genietmomentje

      1000 stukjes werden er dit jaar op tafel gelegd, na de kerstdis. En dat is tevens de reden van mijn kleine blogpauze..menschen, wat is hij moeilijk dit jaar, die puzzel, het schiet niet op. Zelfs de huisdieren protesteren en zitten er bovenop, of in de doos met puzzelstukjes, in de hoop dat ze een aaitje krijgen.... 

Waarvan ik ook niet geloofde dat hij werkte. Op het gevaar af saai te worden met al mijn tips... Toch wil ik het delen, gewoon omdat het zo verbazingwekkend was en ook nog goed werkte. Mijn oudste dochter had een prachtige hele lichte (en iets te dure) jeans gekocht en werkelijk de eerste of tweede keer dat zij hem aan had naar school, kwam ze met een enorme kauwgomvlek/plek op haar bilpartij thuis. Deze was door de dag heen al gruwelijk zwartachtig geworden ook door het vele vuil wat er aan vast kleefde. Een rondje goegelen deed ons besluiten hem een nacht in de vrieser te leggen dan moest het de volgende morgen er zo af te krabben zijn....ja, ja, nou niet bij ons hoor. Een tweede rondje op het internet gaf ons advies er lekkere en vooral vette pindakaas dik op te smeren, het een dag te laten zitten en dan gewoon in de wasmachine regulier mee te wassen. Vol goede moed smeerden we ruim de vuile plek in en zagen terstond een er ook nog een enorme vetvlek om heen ontstaan......maar

  Laatst was ik bij mn schoonouders en daar had mijn schoonmoeder, een geweldig handige, ik noem het maar, een soort van electrische bezem. Een driehoekig ding dat aan een stok over de grond gemanoeuvreerd kan worden en werkelijk overal bij kwam. Echt veul handiger dan de kruimeldief die ik heb waar ik altijd een haat/liefde verhouding mee heb. Daarvan denk ik immer, het is het echt net niet.....net niet schoon, dat vooral. Ik vind dat de kruimeldief ook een te klein (zuig) mondje heeft, je bent echt te lang bezig, ik dan he..... En een ouderwetse bezem wappert de losse hondepluisharen en katteharen, meer heen en weer de woonkamer door dan het daar nou echt van opschoont.....en werkelijk altijd als ik net klaar ben met stofzuigen, schudt de hond zich eens lekker uit, HOPLA een wolk hondeharen pluist door de woonkamer, of loopt een der kinderen met modderige zandpoten mijn huis in ......   Zie hier mijn nieuwste aanwinst, hij heeft aan de voorzijde, een soort roterende spi

Onze boom word traditie getrouw door de kinderen versierd. Dit jaar een nieuwe boom, met kluit, want de vorige werd na een paar jaar gebruik toch echt bruin. Te bruin vond zelfs mijn manlief, nou, dat wil wat zeggen....dan kan het ehct niet meer.....   Hier het resultaat, onze kerstbomen staan altijd een beetje guitig scheef, alsof ze teveel aan de kerstborrels hebben gezeten , ik vind hem eerlijk gezegd best aardig om te zien. Voor zover ik kerstbomen al aardig om te zien vind. Ik vind ze eigenlijk een beetje zielig, staan ze net lekker een weekje vanuit de koude, warm en bij de kachel, vol glitter en pracht, smijten wij mensen ze daarna net zo hard weer weg.....maar ja, de kinderen vinden het leuk en gezellig staan, en als hij eenmaal staat is dat het ook wel. Soms, heel soms, geintjuh, hebben de kinderen gelijk! Maar ja doe vooral ook mee bij KLIK huisvlijt met de kerstige bloghop vlijtig liesje is daar uw gastvrouwe.

  De wind giert hier om huis en haard, en als je buiten loopt, waait hij bijna dwars door je heen. Ikzelf voel me erg moe, ben eigenlijk al weken aan het hoesten vooral  s'avonds en 's nachts, k heb er spierpijn van....en toen kwam ik gisteren op straat ook nog die gestolen fiets van mijn oudste dochter tegen..... KLIK hier voor de rest van dat verhaal ....helaas zat er wel een vent op, die beweerde de fiets toevallig zo'n 3 weken geleden te hebben gekocht!! op marktplaats, en hem nu dus zeer zeker niet terug wilde geven, noch mocht ik de fiets goed inspecteren ( om het zeker te weten en een en ander uit te sluiten) dus......daar werd ik plots nog veel en veel moeier van, boos ook trouwens ( je moest eens weten hoe boos) ik dacht nog heb ik plots ook koorts of is het gewoon mijn kokende bloed , van woede...en onmacht blijkbaar ook. Het is hier een dorp....ik weet waar hij woont. ( ik heb btw ook een foto gemaakt met mijn mobiel van fiets plus vent, lees al

  's morgens naar school kon er nog gelachen worden, alhoewel het kleine meisje van de spanning de hele nacht wakker en aan het spoken was.....     De zelf geknutselde spullen kwamen na een dolle sinterklaasviering op school mee naar huis, waarbij ik even kwijt moet dat ik dit sokpaard van sinterklaos wel het leukste vond. Deden wij er ook nog wat aan? Pakjesavond? Tuurlijk, maar onze jongsten wisten van niks, behalve dat we zouden eten bij opa met de kleine pannetjes (jah gourmetten) en dat vonden ze echt al een geweldige leuke actie, zelf koken....eten wat je zelf lekker vind, en eerlijk gezegd, het was ook gewoon knotsgezellig, alhoewel we de oudste zoon wel misten, die zat in Berlijn (aan een groot glas blond/slap? duits bier , whatsappen is best leuk zo ) te druk met van alles om ons te missen denk ik . Een ieder had het naar zijn zin en de kleintjes nog wel het meest, zomaar pakjesavond wauw...  

Hoe alles anders word als je zelf kinderen hebt, en die dan weer groot worden. Vertellen collegaatjes, vrienden, vage buren, goeie kennissen over verre bestemmingen, wilde avonturen, te gekke feesten en party's, denk ik goh leuk, moet je doen! en soms denk ik, ach deed ik ook toen ik jong wild en onbezonnen was (en we nog geen interent/wifi/sms/zelfs geen telefoontjes overal hadden en als er eentje stond, was de vraag nog deed hij het en had je genoeg kwartjes....) (poe klinkt echt megaatje bejaard ikweethet- HUIL)  en soms denk ik zelfs; kijk dat zou ik zelf ook wel een keertje willen zien/doen/beleven.... Dan opeens willen je eigen kinderen, OH NOOOOOO...... mijn eigen bloedjes, ver weg, bv Canada, werken, oh shock , ik vond het heus heul ver, maar ja ook wel weer zo ver dat ergens een laat het los, je kunt je wel zorgen maken, maar meer ook niet, dus stop er dan maar mee, gevoel....en echt de 2de keer dat hij ging was het makkelijker (voor mij jah ;-) ). Maar dan nu weer Berl

7 Jaar is hij vandaag, poe ik weet net nog zo goed, dat hij na een schijnbaar oneindig lange zwangerschap, eindelijk geboren werd. Na 42 weken, ik geloofde er al bijna niet meer in.... poeeee (alle andere kinderen lagen met 38 weken gewoon al in de wieg bij mij). En de verjaardag is gisteren al een beetje gevierd, best goed gevierd al eigenlijk, gezellige visite en heerlijk verwend, en dan wil hij smorgens wel even op de foto met zn liefste kadootje....(de rest is ook werkelijk prachtig en mooi enzo hoor maar het Sinterklaas gebeuren is hier nog helemaal je van het he) Een extra lange wiebelveer, voor op zn pietenmuts.