Silliesullie

Zodra de dagen lengen, en de zonnekracht weer toeneemt, leef ik op. Ik ben zeker aan het einde, die winter, kou, donkerte, regenachtigheid goed zat. Ik geraak nog net niet in een winterdepressie. alhoewel ik er soms dicht tegenaan zit, denk ik, zo voelt het dan toch altijd wel, en het lijkt wel naarmate ik ouder word(gelukkig maar dat ik ouder word, stel je voor dat je niet ouder word? dan ga/ben je dus dood?) maar naar ik ouder word heb ik er meer last van. Maar het is gewoon zo dat alles gemakkelijker gaat als het warm(er) is, de dagen lang, en de natuur staat te bloeien. De was buiten hangen, opruimen, en alle andere dagelijkse dingen als opstaan gaat bij mij echt gemakkelijker als het al licht is buiten. Ik vind alles dan ook mooier, de planten, de mensen en de omgeving, levendiger, en dat komt heus niet (alleen) door mijn roze zonnebril.

  Sommige blogsters kunnen slecht binnenshuis slapen met deze hitte, en dromen van een koele/coole tent in de tuin. Mijn oudste heeft dat niet nodig. Die ligt al uren buiten te slapen. Heerlijk koel.