Verjaren


Bij het verjaren van mijn kinderen, heb ik bijna altijd een melancholisch moment. Waarop ik al dan niet samen met de manlief, mijmerend terug denk aan de geboorte en/of die eerste jaren. Geen idee waarom ik dat doe. Het liefst blader ik wat door de oude foto's ook nog erbij. Ik denk altijd dat alle moeder/vaders dan doen eerlijk gezegd. Maar goed dit jaar zat ik in mn eentje de avond van te voren te mijmeren en licht melancholisch te wezen en te beseffen dat de tijd snel gaat. Dat ze ook zo snel groot worden enzo......
Maar nog niet groter dan zijn verjaardagskado :-)
Oh en wat is het kind stinkend verwend, mag ik dat wel even melden.

Reacties

  1. het gaat inderdaad snel he?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hihi, hij is nog niet zo groot als zijn cadeau! Gefeliciteerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gefelicteerd!
    en ja ik doe dat ook ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Van Harte Gefeliciteerd!!!
    Ja hoor, ik heb ook van die mijmermomentjes, zelfs de avond voor de verjaardag van m'n oudste, die al niet meer thuis woont, zit ik nog met z'n babyfoto's te mijmeren hoe het toch kan dat die kleine baby zo snel in een volwassen vent is veranderd.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gefeliciteerd! Prima toch, lekker mijmeren? Vreemd woord eigenlijk... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ja... ze groeien erg snel..

    Juul

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Gefeliciteerd! Als moeder kun je inderdaad bevangen worden door melancholie.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk