Uitgevlogen
Mijn grote dochter en ik nemen hier afscheid, alweer ruim 2 weken geleden, voordat ze naar Kenia gaat, ik was al niet helemaal lekker(net geopereerd, maar das weer een ander verhaal), daarom thuis reeds afscheid genomen.Ik zal eerlijk zijn toen iedereen weg was, om haar naar Schiphol te brengen heb ik lekker nog een potje keihard zitten grienen, ik snap heus ook dat t super geweldig leuk is zo'n ervaring in het buitenland, maar, ja, ik ben de moeder, ik mag toch wel een traantje laten he? Zo je kind loslaten, zo ver weg, vreemd land....
En dat was niet ...gemakkelijk....
Gelukkig is er tegenwoordig overal wifi etc etc dus kreeg ik de eerste vliegoverstap al een paar berichtjes, de verwachtte overstaptijd van 2 uur bleek 1 uur, iets met zomer-wintertijd en ze hadden ook nog eens vertraging dus nu maar 15 min om over te stappen, ren ren hijg hijg, en dan hoor je dus niks meer.
Als moeder denk je dan....waarschijnlijk hebben ze het dan toch gehaald :-)
Dan 8 uur later, hier is het dan inmiddels al 5 uur in de ochtend, we zijn geland, we hebben de koffers, maar er staat nog niemand die ons op komt halen.
De groep(ze zijn er met zn vijfjes heen van de HBO-V) is moe en ik heb al tegen een paar gezegd dat ze niet moeten zeiken....
Daar loopt ze, mijn hartelapje, zo ver weg
Regelmatig krijgen we foto's van het eten, want ze mogen in het ziekenhuis mee warm eten.
Dit is een soort spinazie, met maispap, en een soort van ingewanden. (gelukkig is ze vegetarisch zegt ze regelmatig).
Maar ze hebben het natuurlijk geweldig, en soms ook niet, maar ook dat hoort erbij, en gelukkig zijn ze met een groep, al kan dat soms ook lastig zijn lijkt mij.
Ze maken veel mee, zien bijzondere dingen, voelen zich een rariteit, worden nageroepen op straat.
Hey beautiful white people!
Maar ook ehm, dat de paracetamol op was op de tweede stage dag.
Ik denk dat ze een hoop leren, het lijkt mij geweldig, ik zou het zelf ook gewild hebben vroeger, maar toen was dit niet echt een item.
Nu voor mij, ik hoop dat de tijd omvliegt en ik dr na 3 mnd weer veilig gezond en wel weer in mijn armen kan sluiten.
Ik snap je helemaal! Let maar op de tijd vliegt xxx
BeantwoordenVerwijderenHet is niet niks, dat ze uitvliegt en dan ook nog zo ver weg. Maar wat een fantastische tijd zal ze hebben en wat zal ze veel leren.
BeantwoordenVerwijderenMaar als moeder weet ik, loslaten is niet makkelijk.
Ach meid sterkte, loslaten is moeilijk. Maar ze lijkt me een heel verstandige dame en het is wel fijn andere culturen opsnuiven.
BeantwoordenVerwijderenPoe stoer hoor die meiden. Mijn oudste vertrekt eind januari voor drie maanden naar Zuid-Afrika. Vind het spannend maar ook supergaaf.
BeantwoordenVerwijderenWat leuk dat je dochter op stage is in Kenia! Dat is iets wat ik zelf ook graag had gewild maar er helaas nooit van is gekomen. Ik gun het mijn zoon ook enorm. Maar hij is pas 4 jaar dus dat is nog ver weg. Ik kan me voorstellen dat het lastig is als je kleine meisje zo ver weg is.
BeantwoordenVerwijderenOeh ja, voel helemaal met je mee. Sterkte ermee en geniet van haar verhalen!
BeantwoordenVerwijderenIk voel helemaal met je mee, en ik snap je tranen helemaal. toen mijn dochter naar China ging heb ik ook wel een traantje gelaten. Het helpt zeker dat het zo makkelijk is om contact te hebben vind ik.
BeantwoordenVerwijderenNicole@huisvlijt
HIer ook zon moeder van een dochter in Vietnam.In dr uppie weggegaan, maar vanaf dag 2 nooit meer alleen geweest.
BeantwoordenVerwijderenINderdaad het appen en face timen is super.
Het went... echt!
Roelien
Loslaten ... zo moeilijk. Je dochter gaat in ieder geval een geweldige tijd tegemoet. Een levenservaring die ze nooit meer vergeet.
BeantwoordenVerwijderenhet is ook wat een stage in Kenia.... waarom kan dat niet op een poli in jullie geval bv in A'dam? Ik snap t ook niet. Dat ik mn kind niet los kan laten (ook ik leer langzaam en blijf zorgen houden)is t ook niet hier dat moet hoe lastig ook. Maar die verdraaide verre stageplekken zijn soms echt absurd! Ik merk nu met vervolg opleidingen dat ze zo echt proberen leerlingen de opleiding in te trekken. Als je dan vraagt wat de meerwaarde ervan is dan kan geen leerkracht/ leerling/werkgever dit vertellen. Oke je krijgt wat levenservaring maar dat krijg je ook als je in A'dam woont en naar Maastricht gaat bv.
BeantwoordenVerwijderenOndertussen veel sterkte gewenst, er is albijna een maand om gelukkig
Gr Pdepooh