eten

In die afgelopen hectische weken, waarin we zo druk waren met mijn ouders, werd ook onze eigen poes ernstig ziek, en lag zij een week in de dierenkliniek.
Waar we ook juist in diezelfde tijd de oude hond van mn ouders in moesten laten slapen, omdat die eigenlijk begon, hij liet alles lopen, kon niks meer ophouden en was al over de 15 jaar, nu had hij dat al vaker, eens een ongelukje in huis, maar nooit zo lang en dus vonden mijn ouders terecht dat zijn tijd was gekomen.
Wat niet wegneemt dat de 2 oudsten en ik dat vreselijk vonden om te doen en we er huilend bij stonden, onderwijl de oude ook dementerende hond iedereen blij en opgewekt kwisplelend aankeek.
Bah wat een ellende zeg.....
Dit was zo'n beetje de eerste kaart van het wankele kaartenhuis van het leven waarin mijn ouders de laatste maanden zaten... en je weet...trek er een kaart uit en dan gaat de hele boel langzaam tegen de vlakte.
Wat je ook doet.
Maar goed voor eten koken, mijn hobby, was best weinig tijd, sterker nog, we hadden amper tijd om te eten. De zorg om en rond mijn moeder die niet alleen thuis kon blijven toen mijn vader uiteindelijk opgenomen werd in het ziekenhuis.
We aten veel comfortfood, soep, al dan niet zelf gemaakt, want soep met een broodje, t is warm en het voelt lekker, altijd makkelijk, ook snel op te warmen en weg te slobberen, ook en juist in zulke tijden, maar ook, aten de oudste dochter en ik een halve bak ijs op, en een stuk chocolade, toen waren we goed misselijk en hadden we niet alleen buikpijn van zorgen en verdriet, maar ook van dat ijs, en gek genoeg, voelde het fijn...
Je ook lijfelijk zo rot te voelen en we hebben veel gehuild, we zijn nog steeds huilerig......als ik eerlijk ben.
En na de begrafenis, vroeg oudste zoon, wat we thuis zouden eten, want hij had wel weer zin in iets met verse groentes enzo....
HolieMolie, als hij, de snack-koning in ons huis dat vraagt.....dan weet je hoe erg t was----schaam----
Maar ook die dag, na de begrafenis aten we restjes op, uit de vriezer, uit de koelkast, er was van alles, restjes soep, nog een portie patat om te bakken, een kroketje, broodjes, en stamppotten, maar nee hij warmde de halve pizza uit de vriezer op, ik bood hem voor erbij een stronk rauwe brokolie aan....
Maar de rest van deze week maakte ik een fijne detox en terug naar de verse groentes slag.
En aten we hutspot, rauwe andijvie stimpestamp, en roerbak pan vol met verse groentjes en zilvervliesrijst, en vanavond een tortilla omelet lekker met Mexicaanse groentemix.
Ik dronk weer veel verse groene thee, haalde op de markt verse groentes fruit en een dikke bos munt, want in de tuin groeit t nog niet, en dronk weer liters muntthee, deed weer braaf ontspannings- en ademhalingsoefeningen, liep lange rondjes met de hond. Zat een paar avonden met manliefje op de bank.....
Maar ik slaap nog steeds heel slecht, en mijn rug/schouderpartij zitten helemaal pijnlijk gespannen vast van de stress.

Reacties

  1. Gecondoleerd nog... Sterkte.
    Het is ook erg veel allemaal zeg. Poeh.
    Ik hoop dat jullie snel weer jullie ritme vinden.
    Dikke kus.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gecondoleerd voor jullie allemaal! Wat een akelige tijd. Kruip maar lekker vaak samen op de bank, dat is soms het beste. En echt, het wordt weer voorjaar! dikke knuffel, madelief

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nog gecondoleerd. Kan me voorstellen dat dan niet alles op rolletjes loopt. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ach meisje toch... wat een verdrietige tijd voor je. Niks gek dat je schouders zo vast zitten! Ik geef je een hele dikke knuffel, sla mijn armen om je heen en hou je eventjes vast. Kom maar...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het is ook allemaal niet niks wat je voor je kiezen hebt gekregen. Ik vind het al hartstikke goed dat je het koken weer een beetje oppakt. Geen wonder dat je je nog niet zo prettig voelt verder.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een groot verdriet, zowel om je vader als om je moeder. Wat dapper dat je dan toch dat koken weer oppakt en je gezin gezonde dingen voorzet. Het is zo heftig om een ouder te verliezen, mijn mams is twee jaar geleden overleden en ik ga nu pas weer een beetje goed slapen. Heel veel sterkte voor jou en je gezin en natuurlijk ook je moeder.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. 't Is ook niet niks, heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hopelijk is alles goed met jullie en kunnen jullie de draad weer wat oppakken.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk