Bergen

Vroeger, had ik het idee, dat ik bergen kon verzetten. Gewoon alles op een dag, desnoods deels van de nacht gebruiken om voor elkaar te krijgen wat ik wilde. Echt het lukt gewoon altijd.
Of dat nu een enorme achterstallige wasberg was, een heel leerboek nog in mn hoofd stampen (ja natuurlijk altijd nog de avond van te voren) of de huiskamer omzetten, kasten uit elkaar halen en naar boven sjouwen en weer in elkaar zetten.
Nu, ben ik al weken bezig, met wat kozijnen te verven, of eigenlijk eerst natuurlijk te schuren en verf uitzoeken, maar welke kleur dan en, als ik dat kozijn doe, ah dat daarnaast is dan opeens ook zo lelijk en voor ik het weet, moet ik eigenlijk alle kozijnen doen in het hele huis en, en , en......
Maar, tegenwoordig, men, kweenie wat het is, ik schiet helemaal niet op.
Boehoe, k heb namelijk ook een zere nek/schouder van al die rare houdingen enzo.... ik ben geheel geen 18 meer.
Gelukkig heb ik wel een oudste zoon die bergen kan verzetten. Hij doet het alleen ietwat wild en onbesuisd, of misschien is dat iets wat me nu pas opvalt, nu ik er naar kijk.....

Reacties

  1. Wel. Ik vond het als twintiger ook makkelijker om bergen te verzetten met de kinderen en nu als bijna veertiger voel ik mij vaak een wrak. 's Ochtends dan nog wel!
    Die gebroken nachten, bergen werk, ... Ik doe het, maar soms zie ik er gewoon niet uit tijdens de ochtenden al zag ik vroeger wel onberispelijk uit dan. Zo tot mijn 35ste heeft dat geduurd. Daarna ging het niet meer zo goed ;-).

    Ach ja. Nog even doorploeteren denk ik.
    En inderdaad zijn er die jongeren. Die wel tegen wat kunnen. Als ze willen hé..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Of je bent gewoon aan lente toe. Of aan een momentje voor jezelf?!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk