Hoe alles anders werd

Hoe alles anders word als je zelf kinderen hebt, en die dan weer groot worden.
Vertellen collegaatjes, vrienden, vage buren, goeie kennissen over verre bestemmingen, wilde avonturen, te gekke feesten en party's, denk ik goh leuk, moet je doen! en soms denk ik, ach deed ik ook toen ik jong wild en onbezonnen was (en we nog geen interent/wifi/sms/zelfs geen telefoontjes overal hadden en als er eentje stond, was de vraag nog deed hij het en had je genoeg kwartjes....) (poe klinkt echt megaatje bejaard ikweethet- HUIL)  en soms denk ik zelfs; kijk dat zou ik zelf ook wel een keertje willen zien/doen/beleven....
Dan opeens willen je eigen kinderen, OH NOOOOOO...... mijn eigen bloedjes, ver weg, bv Canada, werken, oh shock , ik vond het heus heul ver, maar ja ook wel weer zo ver dat ergens een laat het los, je kunt je wel zorgen maken, maar meer ook niet, dus stop er dan maar mee, gevoel....en echt de 2de keer dat hij ging was het makkelijker (voor mij jah ;-) ).
Maar dan nu weer Berlijn......wereldstad, prachtig, cultureel etc etc woorden schieten te kort, behalve bij mij, mijn oudste is er heen (werken voor een maandje ofzo) dan schieten genoeg woorden door mijn hoofd.
OF door mijn hart.....

Reacties

  1. Ik geniet nog maar even van mijn kleine kinderen die aan wereldreizen nog maar even niet moeten denken :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De wereld is zo veel kleiner voor onze kinderen dan voor ons lijkt het wel ....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik moet er nu nog ook nog niet aan denken maar ik ga daar ongetwijfeld ook mee te maken krijgen ooit in de heule verre verre verre toekomst...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Herkenbaar mijn oudste is zich aan het orienteren om naar High School te gaan voor een jaar ik huil heel hard!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jongste wil later emigreren naar de Verenigde Staten en zou me niks verbazen als hij dat echt gaat doen. Niet echt om de hoek, het is wat met die wereldreizigers :(

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wauw wat een globetrotter! Wel tof! Voor een moederhart lijkt het me een minder feest.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. En aanmoedigen die hap. Berlijn is cool! *heeft makkelijk praten met 6 en 9 jaar in huis*

    BeantwoordenVerwijderen
  8. En ze leren zichzelf en anderen zoveel beter kennen. Maar die bezorgdheid: als moeder ken je ze toch het beste? Nu wordt de navelstreng echt doorgeknipt ...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hemeltje lief... nog maar even niet aan denken hier..

    BeantwoordenVerwijderen
  10. aahh ik snap je helemaal,dat is een harde les van los laten zeg,en je mag je zorgen maken hoor,sterkte ermee

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Het verschil is groot met de kleintjes hé. Hier vliegen de groten ook uit. Loslaten is niet makkelijk.
    En hey. Ik heb je een TAG gegeven op mijn blog. Over BLIJ heid enzo.

    Groetjes

    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Het is niet niks! Wat was het wat dat betreft eigenlijk relaxed toen ze gewoon in de box zaten...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Die van mij zit in Australië. Als hij nog verder weg gaat, dan is ie alweer dichterbij :)
    Hij is 19 en blijft een jaar weg, reizen, werken en mensen ontmoeten. Dan klinkt Berlijn toch wel lekker dichtbij.
    Mijn moederhart wil nog steeds alles voor hem regelen en ik mis hem zo. Ook al weet ik dat ik hem los moet laten.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk