Soms is het wel een beetje teveel

De week begon al goed, op de zondag, waar de een, de sweetsixteen, het vliegtuig uitsprong (zie eerder blog)....en dan vandaag springt een ander het vliegtuig weer in. Soms voelt het wel wat veel. Zo in een week, jeweetwel, voor mijn moederhart. Als je kinderen (uit) gaan vliegen. En dan ook nog zo, dat ze voor mij zo onbereikbaar voelen als er wat met ze is. (in de lucht aan die parachute en nu naar heel heel heel ver hiervanmijvandaan) Natuurlijk vind ik het ook allemaal reuze leuk voor ze en ben ik ergens ook wel blij dat het ehm ondernemende typjes zijn die kinderen van mij. En lekker wat van de wereld gana zien en leuke spannende dingen ondernemen, zonder je ouders, tuurlijk ik weet ook nog wel hoe leuk ik dat zelf vond toen ik die leeftijd had nog jonger was, maar dat streep ik door want mijn dochter leest hioer ook mee.
London, Parijs, ik ging overal heen met mijn vriendinnen vroeger, en weet je toen was het vast nog enger, want mobieltjes en internet waren er niet, en bellen deed je soms werkelijk van je laatste muntgeld. 
Maar ja, nu willen mijn eigen kinders de wereld verkennen, en heb ik soms het idee dat de wereld ook veel gevaarlijker dan vroeger is geworden. Ofzo...

en...
Daar gaat hij dan..... weer naar Canada.
zjucht.  
Hij redt zich wel, daar ben ik wel van overtuigd, echt hoor.
nu ik nog.

Reacties

  1. Ik voel met je mee!
    Die foto van je dochter van het vorige blogje is geweldig.
    Je zoon was vorig jaar ook naar Canada toch? Mijn dochter dit jaar ook... wat een onderneming maar ze krijgen de kans, en natuurlijk nemen ze die waar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt hoor vorig jaar was hij er ook heen gegaan. Hartstikke leuk wel, maar t blijft ook wel spannend :-)

      Verwijderen
  2. Ach, je arme moederhart heeft wel wat te verduren ;-)!
    Maar het is ook niet helemaal niks natuurlijk hè, wat jouw kinders allemaal ondernemen... Wel heel fijn dat ze zelf zo'n vertrouwen hebben!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Soms hè Sillie zou je toch gewoon een kip willen zijn en je kuikens onder je vleugels willen stoppen. Ik moet nog altijd wennen dat oudste op kamers is.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ai ai ai, wat ben ik blij dat die van mij nog maar 8 is!! Maar ik realiseer mij bv dat hij over 4 jaar (4 JAAR GAAAAAT SNELLL) al op zijn fietsje naar een middelbare school in verweggistan moet en daar kan ik nu af en toe al akelig van worden..... Sterkte jij! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Moeilijk voor mams, loslaten. En ja, mooi dat je nog weet dat je het zelf vreoger ook deed hihi, dat vonden onze ouders vast ook niet altijd even fijn :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn oudste en jongste zijn nu ook weer weg. Vreemd stil in huis ....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. haha ja lekker dubbel inderdaad :) Je wilt natuurlijk dat ze de wereld zien maar hier in Nederland (op veilige fiets afstand ofzo) is ook een boel moois he! Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hmm... hier had ik nog niet aan gedacht in mijn toekomstbeeld voor mijn kuikentjes; dat ik hoop dat ze net als ik veel van de wereld mogen zien en ervaren vooral. Heel waardevol vind ik.
    Ach ja, tegen die tijd is het vliegen misschien toch niet meer te betalen ;-). Hebben we altijd de foto's nog.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk