Deze week zag ik:Nachtvoedingen een vredig moment?

Oudste zoon gaat zo nu en dan uit met vrienden en dat is natuurlijk hartstikke leuk enzo, maar... jah maar, hij komt daarbij regelmatig veuls te laat thuis. 
En dan begint het, ik ben zelf wel gewoon moe en ga meestal gewoon naar bed, en hij meld zich dan bij thuiskomst even, zodat ik het weet en niet wakker schrik als ik al in slaap gevallen was, en lig te piekeren is hij nu wel of niet thuis. Op zich handig he. Maar soms vind ik dat hij op een wat vroeger tijdstip thuis moet zijn...op doordeweekse dagen zeg maar. En dan whastapped hij vrolijk om zeg 23:50 uur: Kom er zo aan.
Dan is het plots half 2 en hij is nog niet thuis, dan word ik ongerust, en klaar wakker, de piekermodus gaat aan, heeft ie weer eens scooterpech? Is hij weer eens bv zijn scootersleutel kwijt? Moet ie weer op de rollerbank? Of zit ie gewoon nog gezellig te feesten....ik gooi er nog een whatsappie tegenaan.
Waar zit je? Antwoord: Kom er zo aan. Grommm denk ik dan, dat is wel te laat vent. En waarom luistert hij nou niet en komt ie gewoon eens op tijd? En alhoewel ik me mijn eigen gezellige tijden nog wel kan herinneren en ikzelf eerlijk gezegd ook chronisch te laat thuiskwam, begint er toch wat te borrelen diep van binnen. Ik begin dan een beetje duivels te worden en spontaan ploppen valsche en gemene snode plannen op. Ik doe de achterdeur op slot, dan kan hij er niet in, dat zal m leren grrr dan slaaptie maar in het park ofzo ....dan bedenk ik me visualiserend dat hij werkelijk in een bankje buiten in de toch al behoorlijk frisse en natte herfst ligt te rillebillen als een zielige zwerver en zich dan vast heel ongelukkig voelt enzo....., en daar word ik dan meteen ter plekke zo week en naar van dat ik bijna moet janken, niemand doet dat zn kind toch aan. Ikkes in toch ieder geval niet. Maar ja waar blijft hij nu en waarom komtie nooit op tijd grom grom grom , schuim vormt zich in mn mondhoeken. Ik word er namelijk nooit aardiger en leuker op zo, tijdens het piekeren....
Dan is het weet ik hoe laat, en komt hij binnen waaien, en doet zorgvuldig de poortdeur op slot en de poes naar buiten. Hij vraagt verbaasd waarom ik nog niet slaap en dat hij wel honger heeft want gewerkt en daarna uit, was er geen tijd om ergens wat te eten blijkbaar. Is er nog een lekker prakje over? Of hmmm mag hij lekker gebakken eitjes op brood maken? En terwijl ik nog wat mopper en ongevraagde doch wijze dingen zeg, en hij goedmoedig overal instemmend op bromt met zn mond vol gebakken ei, hebben we opeens een heel gezellig en vredig moment.
Ach kijk zn flesje melk ehm ketchup staat er nog de volgende morgen.

Reacties

  1. Hahaha: grote jongens, he.... Wij moeten nog maar afwachten hoe het tegen die tijd gaat :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb een smile van oor tot oor. Dat kan want mijn dochters zijn nog altijd redelijk op tijd thuis of ze komen er ook echt aan als ze t zeggen. Nog wel. Maar ja ik mis dan wel die gezellige nachtvoedingen die jij zo mooi omschrijft.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk geschreven ! Enne, je weet wat je zeggen van nachtvoedingen : maak er het beste van, probeer ervan te genieten, want voor je het weet is het voorbij. Dat zal ook hiervoor gelden. En dit wordt zeker weten later een hele mooie herinnering !
    Liefs, Vera

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi geschreven, van piekeren, duivels tot nachtvoeding.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Haha, een nachtvoeding... Ik kijk helemaal niet uit naar dat soort slapeloze nachten!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wahahhahahahhahha wat een mooi stukkie! En wat als hij gewoon geen tijd mee krijgt maar dan alleen het weekend uit.. Werkte bij mij vroeger prima weet ik nog ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hahahaha hilarisch maar eh... Ik begrijp je wel hoor... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hahaha, dat flesje!
    Je zoon boft met zo'n lieve, bezorgde mama... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. wat heb je deze toestand heerlijk beschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. ggrrrr ik ken het,wat zijn moeders toch goed he?succes

    liefs yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hihi, heel leuk stukje. Ik ben blij dat het voor ons nog even duurt! Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ha ha! Zeer herkenbaar, op alle fronten :), met drie pubers...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed geschreven!
      En erg herkenbaar ( gelukkig alleen bij jongste).

      Verwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk