Niets is wat het lijkt

Zo rustig en een tikkeltje saai als de foto op mijn blog gister wellicht een beetje was, zo was de werkelijkheid natuurlijk niet. Of een deel in ieder geval niet, want ach en wee, zo'n eerste schooldag het doet je toch wel wat als moeder.
Maar de 2 oudste reuzekinders hebben deze week nog lekker vrij, en ook vrij genomen bij hun vakantiebaantjes, na al die weken werken zijn ze ook wel eens aan uitslapen toe. En zo had ik die twee dus eens een dagje om de benen hangen.
En al vroeg hing de school aan telefoon voor de oudste zoon, want die heeft snode plannen. En had daarbij het liefst toestemming van school, want hij moet dit jaar ook zijn best gaan doen voor mbo-diploma. Een afspraak was snel gemaakt en ....ik, de moeder, hoefde niet mee......
Want oudste zoon heeft de mogelijkheid om ervaring op te gaan doen in een land heel heel ver hier vandaan,  eh Canada dus.
Wat ik een geweldige kans en uitdaging voor hem vind en waarvan ik ook zeer zeker hoopte dat het voor hem door zou kunnen gaan, want wie krijgt zoiets leuks nou op zn pad? Geweldige ervaring, staat altijd leuk op je cv, goed voor je algemene ontwikkeling etc etc....Maar tegelijkertijd, blijft het mijn kind he, die oudste, ik weet het nog goed, het lijkt wel gisteren, het was van de 4 kinderen mijn kleinste babytje. Maar , jah, als je zulke dingen wil doen, dan moet je dat ook maar zelf kunnen regelen bedachten wij. ( als je het niet geregeld krijgt ben je er te jong nog voor, en kun je dus in ieder geval dit jaar niet gaan, zoiets..)
Nou terwijl ik thuis ongeveer een uur wachtte en maar niks hoorde, en ik er voorzichting een whatsappie over in de lucht gooide, berichtte hij terug, hij zat al even in de free-record shop een spel te kopen, dat het binnen 5 min geregeld was. Toestemming van school om een week of 4 werkervaring op te doen. In CANADA mensen, weet je hoe ver dat is? (voor een moeder als ik, zeg maar, is het gevoelsmatig zeker nog tenminste het dubbele van de werkelijke kilometers hoor)
Nog eens wat uren later in de avond is de ticket geboekt en koos oudste zoon niet voor makkelijk met iemand samen erheen te reizen, maar voor de goedkoopste optie (reis word betaald), met overstappen en wachttijden en....alleen.
Slik, szjucht.....ik moet er nog even aan wennen geloof ik, aan zo een grote zelfstandige zoon.

Reacties

  1. phoe... dat is inderdaad niet niks, maar dat zelf regelen of je bent er niet klaar voor vind ik wel een super idee, en het is hem gelukt dus komt dat allemaal wel dik in orde, toch?! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooie kans voor hem, en uitdaging voor jou;) Sterkte erme. Ik zou geloof ik ook wel een beetje moeten slikken en zuchten...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O logisch! Dat je er een beetje over inzit.
    Oudste dochter gaat hier volgend schooljaar ook een buitenlandse stage doen, duurt dus nog een jaar en zal dan toch 21 zijn...
    Loslaten is best lastig maar het zijn vaak toch echt goede ervaringen voor je kind.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kan me voorstellen dat je erg moet slikken. Dat zou ik zelfs nu nog hebben, ondanks dat zoonlief al jaren het huis uit is. Sterkte ermee.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. O, ze zelfstandig laten worden lijkt mij zo moeilijk.
    Maar we groeien er langzaam naartoe.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oeh wat spannend!! Maar idd wel een superervaring!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oei :-) da's even een flinke stap zeg maar wel heel gaaf voor hem. Maar owow wat kan ik me voorstellen dat je daar even van moet slikken. Iets met loslaten enzo geloof ik hè, pjoei...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Aaaaaaa, let op je moederhart! :-) Maar wel leuk voor hem, zeker. En komt vast goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. oef da's vast wel even slikken idd......

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Poeh hey, ja, kan me voorstellen dat je het spannend vindt!! Maar wel super voor je zoon!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Sjemig, het grote loslaten! Sterkte. En voor zoon heel veel plezier!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een kans, geweldig gewoon ... voor hem dan toch, want stiekem ben ik even blij dat ik zijn moeder niet ben (slik). Hier heeft puberzoon ook van die wereldwijde plannen en zou me niks verbazen als hij dat echt gaat doen (wiliknognietovernadenken)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. oei ja ik weet precies hoe je je voelt,ik leef met je mee,ppfff loslaten is zooo moeilijk,maar wel een leuke ervaring voor hem

    BeantwoordenVerwijderen
  14. kleine jongens worden groot. het is inderdaad een geweldige kans voor je zoon. en jij zult je thuis wel erg eenzaam voelen zonder kleine kids en een grote die ver weg is.
    juul

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk