ik ben mezelf niet?

Sinds kleine zoon naar de basisschool gaat, een maandje ongeveer, ben ik echt mezelf niet helemaal.
Als ik bij hem in de klas sta, dan roepen allerlei andere kleine dwergen Kleine Zoons MOEDERrrr  blablabla tegen me.
En ehm eerlijk ik heb er nog geen feeling mee, reageer pas nu, een beetje wazig en verbaasd...
Bij mijn oudsten riep de bestevriend/kindaanhuis(die bijna nooit meer thuis was bij zijn oma waar hij woonde, maar vaker bij ons) ook gewoon ehm mam tegen mij ( echt waar) of Sil , wat mijn oudste zoon ook jaren deed.
En mijn oudste dochter deed gewoon mee, wat grote broer en kindaanhuis deden, andere vriend(in)en zeiden gewoon Sil ( op mijn verzoek) maar nu in ene ben ik dus "kleinezoonsmoeder"...
Wennen....hoor...

Reacties

  1. moeder....mmmm, dat klinkt een beetje statig!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hihi. Ik ben ook al jaren mijn echte naam vergeten. Hoewel ik er laatst een vriendje van zoon (8jr) op betrapte. Zal ie wel van zijn moeder hebben dan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. eh, dat hij mij bij de naam noemt die zijn moeder ook voor mij gebruikt, mijn echte originele voornaam dus.. phew... moeilijk he, geschreven woord... (-;

    BeantwoordenVerwijderen
  4. tjsa het hoort er bij is niet anders hahahhaha..... Wen er maar aan dan ben je "ingwerkt"als mini dochter ook naar school gaat ;). Je komt er voor hun puberteit ook niet meer van af vrees ik.
    gr petradepooh

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hahah, weer een nieuwe naam erbij, dan blijft het spannend. Toen ik bij mijn man en zijn twee zonen kwam wonen, hebben zij de naam Notti voor mij bedacht, in plaats van mijn eigen voornaam. Ik vind het een eer om een zelf verzonnen naam te dragen. Van zulke jongens ga je toch direct houden. :-))))

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het eeuwige leeftijdsverschil. Voor ieder ben ik Gerrie, behalve voor onze kinderen ! Dan ben ik Mam/Pap of Ma/Pa. Toen het bij vrienden aan de orde kwam heb ik onze kinderen verteld; als ik de titel Mam/Pap niet meer verdien dan mag je me zo noemen als je zelf wilt. Maar ik ben nog wel zo ouderwets dat ik mijn stinkende best doe om die titel waar te maken.
    Maar als ik faal in jullie ogen; oké dan. Onze kinderen zijn 43 en 36 jaren oud. Niet meer van deze tijd hé?
    Ieder doet het op zijn/haar manier.
    hartelijke groet en tot laters
    Gerrie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sinds jongste heeft verteld dat ik niet goed hoor, tikt iedereen me aan, of pakken ze mijn hand. Is wel snoezig hoor... Maar soms zeggen ze ook ...smam (... = naam jongste) en het klinkt wel vloeiend moet ik zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tineke werd als moeder van zoon Anne "Oma van Anne" op de kleuterschool genoemd. Wat moet ik dáár van denken?

    En ik werd door mijn oudste cliënt (93 jaar) als opa aangesproken...

    Toch mijn haar maar eens verven!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk