ode aan de komende herfst ( kuch kuch)

Is er iets verfrissender om je (licht gevalletje van) ochtend humeur ( gevolg van te korte nachten) op te fleuren dan een rondje wandelen in de morgen, met vriendin en 3 mini's en 2 honden.
Dan zien we de wereld om ons heen soms klein en vaak langzaam.
Nouja de herfst dus is in aantocht en het waaide al stevig hierlangs de kust, dus er zijn her en der al vele herfstvruchten der natuur op de grond gevallen, zo ook kastanjes en eikels.

Mijn mini's zijn zowiezo dol op het verzamelen. Van praktisch alles. ( ik krijg in ene een flashback van bakvis dochter die ooit een hele zomer flessendopjes spaarde en op vakantie elke keer gelukzalig lachte als zij van eethuisjes hele zakken vol mee kreeg.)
Eikels rapen dus maar er ontstond een kleine schermutseling tussen de mini's over de eikels,wat bijna ontaarde in handgemenen, tranen vloeiden, er was een relatief tekort onstaan.
Want na het rapen waren we wat doorgewandeld.Dus toen ik zei dat we vast nog veel meer onderweg zullen vinden, sprak minizoon hoopvol, zijn hier in de buurt nog wel veel eikels ? met gezichtjes? en kunnen die dan ook praten???
Waarop ik vriendelijk antwoorde dat die eikels hier in de buurt veel voorkomen ( de boze tovenaar(ex-) ingedachten houdend) maar dat het vaak niet voor niets is dat eikels geen mondjes hebben en niet kunnen praten.