Af en toe zou je zachtjes op het hoofdje willen drukken "toe nou schat, niet groter worden, je bent zo leuk nu" maar ach, dan wordt ze weer groter en dan is dat ook weer leuk en schattig en grappig en lief. Mijn kleintje begint nu echt terug te praten en zeuren en klagen als iets niet mag maar het is zo schattig nog (zo heel zeurderig en peuterpuberend "nouw!"-"hmp" <- pruillipje). Ja, daar gaan we nog met veel genoegen op terugkijken de komende 18 jaar, dat het daar bij bleef ;-). Heeft je vorige blog al geholpen, wordt er al meer geslapen?
Beetje vreemd weer, zo na een lange tijd toch weer eens wat te doen met mn blog. Natuurlijk ben ik het bloggen nooit vergeten, noch mijn blogmaatjes. Bij voorkeur deed ik regelmatig nog even een rondje bij mijn meest favo-bloggers. Maar waarom dan zo lang niks geplaatst? Beetje een combi aan factoren, wat in het kort hierop neerkwam, ik was echt te druk, en gunde me er geen tijd meer voor. Maar ik miste het wel, bijna daaglijks iets te schrijven, maar als ik iets doe, dan wil ik het ook echt doen, en niet wat halfslachtig. Daar had ik geen zin in, en iedere blogger weet, het kost wat tijd en inzet om je blog echt leuk bij te houden. En als je het dan een tijdje niet gedaan hebt, dan ebt de zin weg, dan komt er een soort van gekke zelfverzonnen drempel bij om weer te beginnen. Vervolgens ga ik weer aan van alles twijfelen, moet ik onder een nieuwe naam een echt fris en nieuw blog beginnen net zoals sommige van ons regelmatig doen? Maar ergens hou ik ook wel weer erg van min oude naam,
Sinds kort ben ik begonnen met het 's avonds klaar leggen der kleren voor de twee jongsten kinderen. En alhoewel ik al jaren hetzelfde goede advies maar dan voor het tas inpakken der reuzekinders gaf, want elke morgen in de vroegte huppelde en galloppeert er wel een het hele huis door trap op trap af op zoek naar dat ene onmisbare boek/verslag/gymbroekje/you-name-it. Deed ik daar zelf niet aan mee, ik rekende me rijk, in tijd, meestal dan toch en dus moesten of de manlief of ik regelmatig op sokkenjacht, want een gelijk gestemd gekleurd stel was niet te vinden in de sokkenmandjes. Stressy dus.....een beetje wel. Daarbij kleed manlief de jongsten vaak aan, dan mag ik nog een half uurtje verder slapen, wat ik erg lekker vind na mijn late diensten bv. En manlief is wel lief, echt ... maar wat zal ik zeggen, hij komt uit een jongetjes gezin, en heeft onze dochter al een keer met een jongenskoppie geknipt thuisgebracht , moest ik echt ff slikken hoor..... en met de kleren is het vaak
Hahaha ja ik zie dat ook bij mij buurmeisjes, ze beginnen zoooo vroeg...gelukkig heb ik 3 jongens...
BeantwoordenVerwijderenHihihihi :-)
BeantwoordenVerwijderenoei!
BeantwoordenVerwijderendat nog maar even niet...
Suuuuuuuperschatiig!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Marian
schattig dus (2xt,1xi)
BeantwoordenVerwijderenOeh, nee help, dat gaat echt veel te snel!! :-)
BeantwoordenVerwijderenhihi schattig
BeantwoordenVerwijderenSuper schattig!!
BeantwoordenVerwijderengelukkig heb je t goed verdeeld en is niet alles tegelijk groot
BeantwoordenVerwijderenAf en toe zou je zachtjes op het hoofdje willen drukken "toe nou schat, niet groter worden, je bent zo leuk nu" maar ach, dan wordt ze weer groter en dan is dat ook weer leuk en schattig en grappig en lief. Mijn kleintje begint nu echt terug te praten en zeuren en klagen als iets niet mag maar het is zo schattig nog (zo heel zeurderig en peuterpuberend "nouw!"-"hmp" <- pruillipje). Ja, daar gaan we nog met veel genoegen op terugkijken de komende 18 jaar, dat het daar bij bleef ;-). Heeft je vorige blog al geholpen, wordt er al meer geslapen?
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderen