verwarrend

Als ik naar mijn kinderen kijk, bijvoorbeeld mijn oudste reuze-kind, 16 ( bijna 17 zoals hij zelf graag zegt :-) ) en hem vergelijk met jongste peuterzoon 3 jaar oud, en het leek nog maar gisteren dat die van 16 als een koddige mollige 3jarige peuter achter me aan liep, schrik ik altijd een beetje. Mijn kleinste babytje was hij, en nu reeds de grote reus in huis.
En geraak ik tevens even in lichte verwarring. Wat zijn ze groot, wauw, wanneer is dat gebeurd? En heb ik iets gemist en vergeet ik niets? In de zin van essentiele levensbelangwekkende zaken in de opvoeding? Moet ik wijze spreuken en gezegden prevelen onder het eten in de hoop dat iets van deze waarheden op een later, moeilijk tijdstip in hun leven hun verlichting en inspiratie zal geven?( mijn lieve moeder zeide altijd.....??  naja kweenie hoor)
Regelmatig lijkt het of ik niks doe, mediterend en wazig voor me uit staar, maar in werkelijkheid maken mijn hersens dan een soort van moederscan, en ga ik rijtjes BELANGRIJKE ZAKEN OM TE BESPREKEN MET JE KINDEREN af.
Maar goed ik dwaal al, hoe verwarrend , maar wat ik eigenlijk wou zeggen is dat ik als ik mijn kinderen zie schrik en besef hoe snel ik zelf blijkbaar oud ben geworden. Ongemerkt en heb ik iets gemist?
Ik geloof het niet.

Reacties

  1. Toevallig had ik net ook zo'n soort overpeizing/blog, het gaat zo snel (en wat moet ik nog doen?!)

    Zolang je maar niets gemist hebt is het prima.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik denk niet dat je iets gemist hebt. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Sillie, ik schreef het net ook al bij mammalien, want ook hier in huis zijn de verschillen groot met oudste van 14 en jongste van 2. ik herken je gevoel helemaal, je knippert met je ogen en ze zijn groot..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, het gaat zooo snel.
    En steeds wel sneller, lijkt het...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, ongelofelijk hè? Ik heb me altijd voorgenomen om die Gesprekken niet uit de weg te gaan, maar niet aan te zwengelen als ze er zelf niet mee kwamen. Maar kwamen ze er mee, dan werd alles stilgelegd en het Gesprek werd gevoerd! Ik heb er nooit spijt van gehad, ook al gebeurde het wel eens dat het eten dan niet klaar was 's avonds of er was niet gestofzuigd......

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je even reageert! bedankt, ik ben dol op reacties!

Populaire posts van deze blog

Een fris begin

Ordelijk