schoolreisjes
Ik haat schoolreisjes, vooral als een van mijn kinderen meegaat( moet)
Het is niet dat ik ze geen hele leuke gezellige dag gun, nee niets lievers dan dat.... Ik heb alleen altijd visioenen bv dat de bus alweer terug voor school staat en dat een van mijn schatten nog daar. Want dat zijn van die dagdromers die hebben dan helemaal de bus niet zien vertrekken.En de meegaande ouders/onderwijzers.... die zijn zo druk met kwekken met elkaar... Daarbij die ene moeder was vorig jaar tijdens een kinderfeestje alwaar mijn dochter ook was een van de jongetjes vergeten bij het zwembad...en daar kwam ze ook pas thuis achter nadat een vand e andere kinderen het haar zei.( mijn ergste nacht merrie)( en daar waren maar 10 kinderen terwijl met schoolreis een veelvoud meegaat) ( en dat is nog de meest positieve van mijn visioenen, als ik mezelf laat gaan, maak ik mezelf helemaal gek tot ik snikkend neerstort op de bank)
Dus tegen het einde van de dag heb ik zo ongeveer een gat in mn maag van het stressen.
Als het verloren gewaande schaap dan thuiskomt valt er een last van mn schouders( en vele kilo's zorgen) en kan ik ze wel plat knuffelen, wat ik natuurlijk niet doe,want ik ben natuurlijk een hele coole moeder :-)( dat ook nog poeeee poeee )
En ja vandaag was weer zo'n dag.( weet de minister van onderwijs hier eigenlijk wel van? wie bedenkt zuks? )
Het is niet dat ik ze geen hele leuke gezellige dag gun, nee niets lievers dan dat.... Ik heb alleen altijd visioenen bv dat de bus alweer terug voor school staat en dat een van mijn schatten nog daar. Want dat zijn van die dagdromers die hebben dan helemaal de bus niet zien vertrekken.En de meegaande ouders/onderwijzers.... die zijn zo druk met kwekken met elkaar... Daarbij die ene moeder was vorig jaar tijdens een kinderfeestje alwaar mijn dochter ook was een van de jongetjes vergeten bij het zwembad...en daar kwam ze ook pas thuis achter nadat een vand e andere kinderen het haar zei.( mijn ergste nacht merrie)( en daar waren maar 10 kinderen terwijl met schoolreis een veelvoud meegaat) ( en dat is nog de meest positieve van mijn visioenen, als ik mezelf laat gaan, maak ik mezelf helemaal gek tot ik snikkend neerstort op de bank)
Dus tegen het einde van de dag heb ik zo ongeveer een gat in mn maag van het stressen.
Als het verloren gewaande schaap dan thuiskomt valt er een last van mn schouders( en vele kilo's zorgen) en kan ik ze wel plat knuffelen, wat ik natuurlijk niet doe,want ik ben natuurlijk een hele coole moeder :-)( dat ook nog poeeee poeee )
En ja vandaag was weer zo'n dag.( weet de minister van onderwijs hier eigenlijk wel van? wie bedenkt zuks? )
Mocht t zover zijn dat je 2 jongste (ja die nu nog in je buik zit, die ook dus) naar school gaan, zorg er dan voor dat je zelf een keer mee kan op schoolreis. Hoe stressvol dat is, maar ook hoe ontzettend genieten, moet je zeker eens meegemaakt hebben. (en ben je daarna hopelijk een wat minder stresskippie haha).
BeantwoordenVerwijderenOh en als ze volgend jaar nou weer gaan he, gewoon zorgen dat je zelf heel veel om handen hebt, dan maak je je ook minder snel zorgen.
Hihi, nou ik zag de bus ook al liggen in het ijselmeer hoor ;-) Gelukkig zijn ze allemaal weer heel thuisgekomen :-)
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar. Ook al gaan ze maar een dagje weg; ik sta -weer of geen weer- met de zonnebril op de bus uit te zwaaien. Ik vind er niets aan.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het ook als ik een ambulance hoor, dan ga ik in gedachten razendsnel na wie waar is en ben ik pas gerust als ik zeker weet dat er niets aan de hand is.
Ik geniet na afloop altijd erg van hun verhalen; kan me goed voorstellen hoe je je voelt!
O joh, dat is zo herkenbaar en ik mag nog wel mee als leerkracht. Ik blijf maar tellen en tellen, steeds als we van het een naar het ander gaan....en dan die speeltuin, grrrrr
BeantwoordenVerwijderenMaar toch: daarnaast ook super leuk als je die koppies ziet!
Tsja, die kinderen hebben zelf de grootste lol natuurlijk, maar ik slik ook altijd een traantje weg hoor! (en ik ben niet de enige...) Maar als ze een jaar of tien zijn, gaat het wel over hoor. Tenminste...mijn oudste was met school een dagje naar Keulen, nét toen daar die huizen en het stadsarchief instortten... Ik dankte op mijn blote knietjes de uitvinder van de mobiele telefoon! Gelukkig was er niets met hun gebeurd. (Ze hadden nog wel boven op de domtoren gestaan en zich afgevraagd of er in een grote stad altijd zoveel brandweerauto's en helicopters rondvlogen - de drentse boertjes...haha!)
BeantwoordenVerwijderen