Silliesullie

Wat ik van de troonswisseling zag, op tv, vond ik eerlijk gezegd gewoon echt, mooi, menselijk en hartverwarmend. Echte mensen, moeder en zoon, en schoondochter. Het koningschap lijkt mij namelijk echt geen gemakkelijk leven/klus. Wij deden heerlijk een rondje vrijmarkt, het zonnetje scheen, en daar kwamen de kinderen natuurlijk echte schatten tegen. Deze tuttige schattige hondjes in een heerlijke roze bloemetjes tas, die kun je natuurlijk niet laten liggen. Net zo min als een heus echt Ariel-zelf-nog-gedragen-zeemeerminnenrokje met bloemen. Jongste zoon bofte, die zag een prachtige stoere fiets, slechts een ietsie te groot nog, om zelf op en af te stappen, maar dat gaat niet lang meer duren. hopen dat alle tandjes heel blijven . En behalve dat we een halve verzameling litle ponies kochten, voor jongste dochter, vond hij weer een te koop gezette verzameling enge en gevaarlijke en onmisbaar-voor eigen verzameling- diertjes.   (ik ga ondertussen ...

Zo spelen ze lief en braaf in de mudpie-kitchen, zo klimmen ze, als wilde apen, in de pruimenboom.(en kan ik ze vangen omdat ze niet terug naar beneden durven/kunnen). En na een wat regenachtig en behoorlijk begin fris van de dag... scheen toch weer de zon. En ehm maar zo kom toch ik niet aan planten/tuinieren toe :-)

Een paar oude rubber laarzen, van beide kleinsten een, te klein en ook een beetje lek.... Werden gevuld met een plantje, een kadootje voor jarige Opa, en een uitnodiging eraan om samen een dagje naar de zeehondjes te gaan kijken. Want dat vinden we zelf zo leuk :-)

Dokter Hond Flip dus,                                      En onze jongste kan fietsen zonder zijwielen.... en ehm zonder voortandjes waarschijnlijk ook, Auw.

Manlief is vandaag op zoek naar nieuw werk, want bij zijn huidige bedrijf houd het echt op, crisis dus. Dus vandaag in het net, gister naar de kapper geweest en toen bleek dat zijn schoenen van de schrik ook al uit elkaar vielen. Dus vanmorgen even snel op jacht naar een paar nieuwe nette schoenen voor op de zaak, zeg maar. Manlief is echter geen gemakkelijke schoenkoper, zucht, maar uiteindleijk toch goed en netjes geslaagd. Klaar voor sollicitaties, en gelukkig zoals de schoenmaker al opmerkte, de zon schijnt, het is prachtig weer, dan ziet alles er al leuker uit en gaat alles al meteen een stukje beter. Nou, ik hoop het ook.

In onze kleine vierkantemeterkas kwam met de gezaaide sla, zo ongeveer een oerwoud-en-alles-overwoerende- munt op (nouja, waar munt groeit kant, geen ander onkruid groeien en daarbij munt is altijd heerlijk in de thee, en ik drink dat graag, dus je kunt er nooit teveel van hebben, nouja ehm bijna nooit ) Citroenmelisse, groeit idem en gaat ook al zo heerlijk in de thee :-) En dit onder andere, staat wisselend buiten in het zonnetje, maar zeker snachts nog binnen, omdat t echt nog te koud is. Onze courgettes, ze doen het goed. En verder droogde ik, in de heerlijke zon al wat blaadjes aardbei, citroenmelisse en munt, gewoon op schoteltjes in de zon, na een middagje al helemaal crispie, en ehm ik ga het bewaren om er later bv kruidenthee van te maken. Elke keer ongeveer 10 blaadjes en aan het eind van de zomer heb je een pot vol. Voor thee. Of je eigen medicijn, aarbeidbladthee bijvoorbeeld helpt oa bij het stoppen van diarree. Soms voel ik me net ee...

Het overkomt mij tegenwoordig niet vaak meer,sinds ik met weekmenu's werk, dat ik groentes overhoud of vergeet te koken en ze dan weg moet gooien omdat het niet meer eetbaar is. Kan het iedereen echt aanraden, weekmenu, ik vond het eerder zelf ook maar niks, maar echt het werkt! Het vraagt wel enige werk, inspectierondes door voorraadkast en koelkast en dan (al dan niet aan de hand van de weekaanbiedingen van de super) voor de hele week meteen al verzinnen/plannen wat te gaan eten, rekeninghoudend met sport, zwemlessen, wat inhoud, vroeg eten, makkelijk eten, en het werken op de zaak, waarbij een der grote reuzekinders wel eens koken (dus moet dat bij voorkeur hun smaak en wat gemakkelijk/snel klaar zijn). Maar, zo af en toe ontglipt er wel eens een groente aan het weekplan, doordat ik iedere week ook een  van reserve heb, een langhoudbare groente, die ik als een soort van joker in kan zetten. Denk daarbij aan zuurkool, bietjes, allerlei gedroogde peulvruchten, en oa...

AAAAAAh wat een poepie , ik zag het veulentje van vriendin E. Smelt, smelt smelt......hier knaagt hij aan mn vingers, hele kleine schattige paardetandjes. Ehm ik ben deze week een beetje (te) laat, dit blogje stond al wel klaar, maar vergeten te plaatsen blijkbaar. En ik zag deze week in het tijdschrift happi-food, zo'n leuke aanbieding....die kon en wou ik niet laten lopen. Bij een nieuw abbo op de happiness, kun je kiezen voor een leuk welkomst-kado, namelijk een wonderbag , ja klik er gerust maar even op, ik had er ook nog nooit van gehoord, maar het is een soort warmhoud/isolatiezak waar je dus je pan in kan zetten, nadat het eten gekookt heeft om langzaam te laten nagaren, en zodoende gas etc uit te sparen. Modern soort hooikist eigenlijk. Heul handig natuurijk, maar deze lui van de wonderbag willen iedereen aan de wonderbag en zijn vooral in Afrika aktief bezig te verspreiden en zodoende de ontbossing tegen te gaan, men kookt daar meest nog op houtvuren...

Weekboodschappen doen, is zwaar vermoeiend. Zomaar een dagje tussendoor.... ook slaapverkwikkend Buiten in de frisse zonnige lente, is ook al om zo van om te rollen . Kun je toch maar beter in een lekker warm klein bedje gaan liggen (al dan niet samen ), als je een slaapje wil doen.

Mijn bakje pootaardappeltjes zijn er klaar voor, goede lange uitschieters.(en eindelijk, het weer ook) . Het zijn er inderdaad niet zo heel veel, maar onze tuin is ook maar klein en ze komen tussen terras en bloembakken te staan, moet net kunnen. Eerst dus flink spitten en planten, dan kunnen we over een paar maanden schatgraven :-)

Dat ze groot worden, enne ehmm iets met loslaten en hopen op genoeg verstand enzo....(die foto doet mij ernstig twijfelen). Dat gaat naar de grote stad toe, de grote dochter dan he.... Helemaal een uur met de bus, nog nooit gedaan, ( uberhaupt nooit met de bus geweest) samen met dr vriendinnie, die een dorpje verderop (hopelijk) de juiste bus in stapt, op het juiste moment, op de juiste tijd . Ze zijn er al 3 dagen helemaal in alle staten van opwinding over, de plannen zijn al duizendmaal veranderd en weer terug. Het nummer van dr pinpas staat geschreven op de binnenkant van dr hand. (hoe schattig he?) Hoop maar dat die er niet afgezweet is tegen de tijd dat ze hem (voor de eerste keer) nodig heeft.

Jaren geleden, ik was net gescheten gescheiden en dus de enige ouder in huis, moeder EN vader tegelijkertijd. Wat ik best wel raar,evengoed verdrietig en soms moeilijk en ook wel eens vervelend vond, want moeder was ik toen al wel 7 jaar, maar nog nooit vader.... Maar goed, ik dwaal af....ik was druk met van alles, werkte fulltime, deed 2 studies, en mo(e)dderde wat daartussendoor met huishouding etc etc.... En op een van die dagen, ging ik rond middernacht, naar boven, fris gedouchet, en omdat het zo laat was rende ik in mn blootje de trap op naar zolderverdieping waar ik sliep. In het donker voelde ik iets over mijn hoofd strijken, heel lichtjes, in een reflex deed ik mijn hand omhoog en raakte een leerachtige, koud iets aan.....FLAP FLAP FLAP...... Terstond stolde mijn bloed in mijn aderen, ik dook naar de lichtknop en raakte zelf verblind door het felle licht, zodat ik de eerste minuten alleen van die lichtballen zag, terwijl ik wanhopig probeerde te focussen... ...

Dit jaar was ik van plan het mini-moestuinieren weer iets serieuser aan te pakken dan voorgaande jaren. Gewoon omdat het zo leuk, en leerzaam is is om de dingen te zien groeien en bloeien. En zoals het zo mooi in oa de Flow staat: Het leven is eenvoudig....in de natuur. En ook hier thuis, want de oplettende kijker ziet natuurlijk zo, dat die kleine witte gieters, in werkelijkheid mijn twee-kops-theepotjes zijn, die op de nominatie van weggooien stonden, want worden bijna nooit gebruikt en een deksel is ehmm kwijt :-) maar ze gieten met een heel klein pis straaltje en zijn dus reuze handig bij het tere werk. En het geeft een fijn rustig/rustgevend gevoel, ook in een kleine tuin, gewoon achter het huis, zoals de onze. Enne ... wat de eventuele oogst zal zijn, ach dat is alleen maar leuk en meegenomen, want niet alleen worden onze aarbeien aangevallen en opgevreten door slakken, ook de 2 jongsten vreten ze op als ze nog maar licht rood zijn. Maar na de gemengde kruiden, gemengd...

En ehm ik was nog een beetje misselijk..... Ze heeft m niet zelf gevangen, die duif, dat kan ze namelijk niet, want ze kijkt een beetje scheel en springt dus steeds mis :-) Maar ze vond ergens op straat? en vond hem wel verrukkelijk en vrat gulzige happen van het bloederige lijk......ieuwwwww ze wilde hem ook graag mee naar binnen brengen, voor ons....

Spiegelbeeldig-achterste voren, in ieder geval wel hele konsekwente kleine vent . Klik voor meer info   Er was vast nog meer wat ik deze week zag... maar brrr een of ander buikvirus heeft mij te pakken en k voel me heel niet lekker vandaag. Meer dwzi vind je bij merula -as usual- u weet wel waar

Kleine insecten werkend op zonnekracht. Wat zijn ze leuk. V orig jaar al gekregen van opa J. en nu is de zon weer sterk genoeg om zn werk te doen. Maar ehm soms, bespringt me de gedachte weleens dat mijn (kleine) kinderen op de een of andere manier kortsluiting hebben, ofzo, dat hun kleine lichamen de intense kou van die snijdende ijslijke wind  niet lijken te voelen en gewoon plat op de grond,op hun buik liggen te spelen, buiten.... Terwijl ik daar dan zelf bij sta te bevriezen....

Al enige tijd gaan we naar de Pinksterachtigegemeente ClC . Nu moet ik wel even vertellen dat wij uit de gereformeerde kant der kerken onze oorsprong hebben, geboren en getogen zeg maar (met een ehm oudere populatie en nogal kalme diensten, gezangen en liederen).Het is dus nogal een ehm andere manier van geloofsbelevenis zeg maar..... Paasmorgen, witte sneeuwvlokjes dwarrelen. In de kerk werden vandaag 17 jonge mensen gedoopt ( ja hup ploep achterover gesmeten gedompeld in een echt bad), de zangers en muzikanten sprongen als hyperactive kangaroes op het podium en deden met hun enorme en enthousiaste geluid de ramen trillen, en de mensen sprongen verheugd op en neer, een feestje met God. (en ehm zo gaat het daar ongeveer iedere week, dat vind ik ook al zo ontroerend en verbazend, al die jonge enthousiaste mensen) Nou word ik altijd echt ontroerd bij een doopdienst, van pasgeborenen, de kinderdoop dus, maar ook vandaag bij de volwassendoop, waarbij elk d...