Silliesullie

Oudste zoon gaat zo nu en dan uit met vrienden en dat is natuurlijk hartstikke leuk enzo, maar... jah maar, hij komt daarbij regelmatig veuls te laat thuis.  En dan begint het, ik ben zelf wel gewoon moe en ga meestal gewoon naar bed, en hij meld zich dan bij thuiskomst even, zodat ik het weet en niet wakker schrik als ik al in slaap gevallen was, en lig te piekeren is hij nu wel of niet thuis. Op zich handig he. Maar soms vind ik dat hij op een wat vroeger tijdstip thuis moet zijn...op doordeweekse dagen zeg maar. En dan whastapped hij vrolijk om zeg 23:50 uur: Kom er zo aan. Dan is het plots half 2 en hij is nog niet thuis, dan word ik ongerust, en klaar wakker, de piekermodus gaat aan, heeft ie weer eens scooterpech? Is hij weer eens bv zijn scootersleutel kwijt? Moet ie weer op de rollerbank? Of zit ie gewoon nog gezellig te feesten....ik gooi er nog een whatsappie tegenaan. Waar zit je? Antwoord: Kom er zo aan . Grommm denk ik dan, dat is...

Gewoon omdat ze zo koddig zijn zo met zn tweetjes. Vandaag is het pietenspelletjesmiddag op school en zoals je ziet, ze zijn er klaar voor. Behoorlijk vroeg al wel mag ik wel zeggen. Gaap....    

GeertrudeKLIKKERDEKLIK is schrijfster en blogt ook nog eens, en zij heeft een hele leuke give-away ter ere van haar net vers geperste nieuwe boek. Altijd leuk toch? Ik doe in ieder geval mee, omdat ik zelf natuurlijk ook nog altijd erg graag eens een boek zou willen schrijven.

Mijn beide jongsten zitten in groep 1/2 combiklas en daar word na schooltijd natuurlijk nogal druk afgesproken bij deze en gene te spelen. Wat de eerste keer natuurlijk erg spannend is en leuk tegelijk. Zo ging jongste dochter spelen bij 2 zusjes en had bij het ophalen hele verhalen over de huisdieren daar. Drie slangen met rode oogjes van wel 100 meter lang. En ze mocht hem aaien, dat voelde gek. Nu is ze natuurlijk jong en nog niet zo goed met cijfers, maar behoorlijk groot waren ze dus wel. ( bron ) Thuisgekomen heb ik het meteen maar even gegoogled, en het lijkt me dat het bovenstaande soort moet zijn, de rode koren/maisslang/ rattenslang, een vrij makkelijke beginnersslang die nog niet dood te knuppelen is ,oorspronkelijk in Mexico woont en daar boeren helpt in maisvelden ongedierte te bestrijden. Ehm een soort enge poes dus. Ik hoop tenminste dat het die soort is en niet een of ander enge soort die bv ook wel kleine kindjes bijt/opeet. Maar goed dan komen de ...

Omdat ik er wel wat laat aan herinnert werd dat het deze maand dinovember is....en ik dat ontzettend jammer vind, want zulke leuke dingen doe ik immers zo graag. Dinovember houd in dat s nachts als de kinderen slapen hun speelgoed, dino's in dit geval dus, uit de opbergdozen klimt en zelf avonturen beleven. En dan de gezichtjes van de kinderen :-) (en maak vooral wat foto's). Geef toe, das toch bijna nog leuker dan Sinterklaas.  

Deze week was ik wat vaak en veel op de zaak. Waar ook niet altijd alles rozengeur en maneschijn is. Net als bij ons thuis trouwens, want onze nieuwe wc pot die we sinds eind september hebben, een prachtige pot. Maar in eerste instantie dacht ik nog, dat de diameter wat kleiner was en het mannelijke deel daardoor steeds op de rand/en ernaast piesten.....en ik maar mopperde en schoonmaakte....bleek dat er een scheurtje in de porseleinen stortbak zat en er steeds water lekte, en wachten we nu al weken op de beloofde nieuwe stortbak, zo'n beetje iedere week beloofd het bedrijf wat de wc plaatste langs te komen, ik ben het pies spuugzat. En is de wc beneden al weken niet gebruikt ehm...hoop ik dan toch.   

Onze 2 jongste zitten bij elkaar in de combiklas/groep 1+2. Vanmiddag had ik dus een dubbele 10-min gesprek-afspraak bij de Juf. En soms hoor je daar dan wel opmerkelijke dingen, ik weet dat nog goed van vroeger, toen mijn oudste zo klein was. En veel van wat ik hoorde was absoluut erg herkenbaar over beide kuikens, maar dat jongste dochter buiten erg lief en bijdehand , een rustig en een stil meisje is...hmm dat zal de  nieuwigheid dan nog wel zijn, want thuis staat dat kwekkie nooit een seconde stil. Werkelijk niet, afgelopen nachten werd ze 's nachts wakker van nare droom, namelijk dat er naaktslakken rondkropen met gemene tanden. En terwijl ze in ons bed tussenonsin mocht liggen zat ze nog te discussiëren met manlief dat ze zag dat de naaktslakken ook over zijn tshirtje liepen. En de volgende morgen, terwijl wij met wallen als vuilniszakken zo groot grijs en grauw rondlopen, klept zij nogal opgewekt, door waar ze gebleven is en vind het dan verrassend dat ...

Mijn enige grote wokachtige-hapjespanachtige met zo'n keramische binnenzijde, want tefal-achtige laagjes in de panen zijn uit-giftig en-weetikwatnogmeer-datmoet je niet willen toch? dus, die ene die ik nog had (al de anderen had ik vorig jaar bij het inrichten van onze toen nieuwe keuken na zorgvuldige inspectie weggedaan) werd langzaam doch gestaag steeds bruiniger van binnen en ook bleven de te bakken voedingsmiddelen ... kleven ...aan de bodem grrrr Dus het werd tijd voor een nieuwe, vooral omdat manlief de oude pan na een tussendebedrijvendoor gemaakte opmerking van mij ( ik geef toe) : die pan kan denk ik wel weg. Meteen die pan dus blijkbaar weggesmeten had. (Anders is hij meest niet zo snel ;-) ) Dus toen ik gisteren spaghettisaus wilde maken voor het avondeten had ik een probleem, of nu in ieder geval geen lekkere grote pan...om dat in te maken. Nu had ik mij reeds georiënteerd en wilde ik het liefst een RVS (hapjesachtige)pan of desnoods een van gietijzer...

Ik was de afgelopen week zo druk met van alles, en een beetje met niks ook (eerlijk) dat het bloggen er een beetje bij inschoot. Of ik liet het er bij inschieten, het zijn natuurlijk keuzes die je maakt, elke dag enzo... ik moest een paar fijne boeken uitlezen ook namelijk ... En er waren wel meer dingen die bleven liggen hoor, daar ben ik echt goed in  maar ondertussen is de wasberg weer een beetje bijgewerkt en kan ik de vloer van de woonkamer ook weer zien :-) Maar ik neem me weer eens voor, ik ga mijn leven weer ver beteren, maar deze keer heb ik de tijd (gekocht). Is het geen schatje? 

The Croods, een geweldige leuke film die ondanks het zich in de prehistorie afspeelt herkenbaar leuk is. Bekijk vooral de  trailer eens, de hele film is NOG leuker. De geniaalste zin van de film vind ik wel van de vader, die steeds zijn motto roept: WEES NOOIT NIET BANG! want bang zijn houd je blijkbaar in leven (in die tijd) en vervolgens zelf de meest domme en gevaarlijke capriolen uithaalt. Hij is zo leuk herkenbaar, het is net ik ,  de enorme zorg om zijn gezin, altijd maar sterk en verstandig willen zijn, het juiste doen, de angsten dat er wat met ze gebeurt ( van een griepje ging je toentertijd al dood), maar tegelijkertijd ook wel een beetje dom, want Nieuw, daar is hij natuurlijk ook tegen, nieuw is niet goed, nieuw kan je dood van gaan, dus alles wat nieuw is ontwijken...terwijl het zo overduidelijk is dat hij a. de kinderen best wat los kan laten en b. dat nieuw vaak wel eng, maar ook spannend leuk en verbeterend kan zijn . Ja in de film zie...

Gisteren gingen buuf/vriendin Sjaantje en ik eens een keertje naar den grote stad, naar de sunday market in Amsterdam. Veel hadden we er al over gelezen, her en der in blogland, maar werkelijk, wat was dat leuk en gezellig! Een absolute aanrader, gaan we beslist nog eens naartoe, een heel ontspannen en relaxte en gezellige sfeer. Veel verscheidenheid aan kraampjes, zelfgemaakt en vintage, maar ook wel gewone (wat heet gewoon) verkopers ertussen. We hoopten/verwachtten stiekem nog mogelijk een of meer der creatieve blogmadammekes te zien, achter een kraampje met hun zelfgemaakte creaties, maar die hebben we of niet herkend of niet gezien, helaas... Ik heb er in ieder geval enorm van genoten en leuke dingetjes gekocht ( van mn verjaardags geld nog) zo'n heerlijke enorme (en hippe, want mijn 15 jarige bakvis wilde hem ook wel hebben) warme  sjaal/omslagdoek gekocht, zo heerlijk, ja dat spinnen en twijnen enzo daar ga ik lustig mee door maar voor ...

Terwijl het buiten waait en giert en regent en plenst, binnenblijven, lekker warm, natgeregend rillend, de kachel aan en dan, veel kopjes thee, en een stapel leeswerk, boeken, tijdschriften........ De berg "vakliteratuur" die ik nog moest lezen,  het blad j/m voor ouders (van 4-17 jaar oude) kinderen. ( heul passend dus) Ik lees het graag, soms vind ik er (h)erkenning, dat ik inderdaad niet gek ben, en niet de enige ben met kinderen die zus en zo doen, maar soms juist helemaal niet hoor. Maar ik lees het evengoed, gewoon voor de leuk dan maar.