de peuter en de ontdekking van de tang
Zucht peuterzoon van 2 ( en 3mnd) heeft het manliefje/zijn vader dus, in de tang.Hij (peuter dus) snerpt met zn schrille kinderstemmetje en gooi zn hele lijf gestrekt achterwaarts in de strijd, en kopt daarbij pijnlijk met zn keiharde hoofdje manlief bijna een bloedneus om te ontkomen aan zoiets vreselijks als........ het middagdutje.( Als hij eenmaal in bed ligt, valt hij binnen 3 min in slaap en knort zo 2 uur weg) Maar voordat dat zo ver is oei oei oei oei....
Manlief raakt er gestresst van en boos ook en voelt zich vervolgens een slechte vader omdat hij boos en geirriteerd was/doet.Oh en eigenlijk voelt hij zich geloof ik nog het meest schuldig omdat hij kwade gedachten heeft,als: wat een snertjong.( in plaats van wat hij altijd normaal denkt, aaaah zwijmel wat een leuke zoon) En ziet al op tegen de volgende dag bij wijze van spreken ( waar ik dan roep: je doet stiekum aan self-fulfilling prophecies...verwacht iets en je krijgt het dus ook...waarna wij dan ook nog eens tegen elkaar knorren over de schone kunst van het opvoeden...)
Peuterzoon doet dit bij mij ook hoor, maar gek genoeg raak ik er niet van in de stress, ik denk dingen als: ach zielig voor peuter zeg, jezelf zo in de weg zitten en ook nog, hij zal gewoon wel erg moe zijn, even 10 uit laten razen,een ontwikkelings sprongetje,morgen gaat het beter etc etc.
Soms vraag ik me wel eens af, waar zit dat verschil in beleving in.... ervaring? peuterzoon is mijn derde peuter en manliefje zijn eerste.Onze eigen biologische leeftijdsverschil tussen manliefje en moi?(waarbij ik ehm dus ietsjes, zeg maar ehm 10 jaar , ouder ben)Het feit dat ik vrouw en hij dus man is?
Manlief raakt er gestresst van en boos ook en voelt zich vervolgens een slechte vader omdat hij boos en geirriteerd was/doet.Oh en eigenlijk voelt hij zich geloof ik nog het meest schuldig omdat hij kwade gedachten heeft,als: wat een snertjong.( in plaats van wat hij altijd normaal denkt, aaaah zwijmel wat een leuke zoon) En ziet al op tegen de volgende dag bij wijze van spreken ( waar ik dan roep: je doet stiekum aan self-fulfilling prophecies...verwacht iets en je krijgt het dus ook...waarna wij dan ook nog eens tegen elkaar knorren over de schone kunst van het opvoeden...)
Peuterzoon doet dit bij mij ook hoor, maar gek genoeg raak ik er niet van in de stress, ik denk dingen als: ach zielig voor peuter zeg, jezelf zo in de weg zitten en ook nog, hij zal gewoon wel erg moe zijn, even 10 uit laten razen,een ontwikkelings sprongetje,morgen gaat het beter etc etc.
Soms vraag ik me wel eens af, waar zit dat verschil in beleving in.... ervaring? peuterzoon is mijn derde peuter en manliefje zijn eerste.Onze eigen biologische leeftijdsverschil tussen manliefje en moi?(waarbij ik ehm dus ietsjes, zeg maar ehm 10 jaar , ouder ben)Het feit dat ik vrouw en hij dus man is?
Volgens mij heb je een hele goede analyse gemaakt van het verschil in jouw en zijn reactie!
BeantwoordenVerwijderennou aan het leeftijdsverschil kan het volgens mij niet liggen( wij schelen 9 jaar, maar dan andersom)want de situatie is voor mij ook heel herkenbaar. Denk dat het de ervaring is. Hou me ook altijd voor dat alles maar een periode is en dat maakt het gelijk een stuk makkelijker.
BeantwoordenVerwijderengroetjes Kronova
Gewoon een heerlijk blogje weer!
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij ligt het eerder aan "opvoed-ervaring". Als ik het goed begrijp is zoon zijn eerste kind en voor jou al nummertje 3. Dus je kent al die verschillende fasen al en kan er dus veel meer ontspannen mee omgaan. Wel herkenbaar jouw verhaal.
BeantwoordenVerwijderenToch leuk dat je op de valreep nog wat noemt over het verschil in geslacht... Ik denk dat dat ook wel eens een rol kan spelen - wellicht een combi van alledrie, maar zeker ook het laatst genoemde.
BeantwoordenVerwijderenEnne,.. laat je niet gek maken.
Grappige analyse, maar wel juist!
BeantwoordenVerwijderenBeen there, done that! Tja, het is even doorbijten deze leeftijd. En de een gaat daar gewoon relaxter mee om als de ander. Sterkte voor papa!
BeantwoordenVerwijderenIk hoor dat overal wel eens... ongeacht leeftijd, opvoedervaring, of wat dan ook ;-)
BeantwoordenVerwijderen(het is dus echt omdat hij een vent is hee, haha)
haha dit hoort gewoon bij de mannen hoor die laten zich gewoon veel makkelijker bespelen door de kids en zeker wanneer er mega grote krokodillen tranen aan te pas komen
BeantwoordenVerwijderenliefs
Ja... ik denk dat ook dat mannen zich makkelijker laten bespelen door die hummels! En die hebben dat weer feilloos in de gaten zo klein als ze zijn...ze winden die grote papa´s zo makkelijk om die kleine garnalenvingertjes.
BeantwoordenVerwijderenHuh...mijn reactie gepubliceerd maar zie em niet....
BeantwoordenVerwijderenNog maar een keer.
Ik denk ook dat mannen zich makkelijker laten bespelen door die kleine hummels. En die hebben dat weer feilloos in de gaten.
Ze winden die grote papa makkelijk om hun kleine garnalenvingertjes.
Mooie analyse, ik blijf me er altijd over verbazen hoe jong kinderen deze 'tang' al doorhebben :-)
BeantwoordenVerwijderenik denk dat het je ervaring is...
BeantwoordenVerwijderenMijn jongste van 2 (en 6 mnd) wil ook nooit voor zijn tukkie en is vervolgens inderdaad met 3minuten weg...hij schopt alleen geen scene want hij mag zijn speen tegenwoordig alleen nog maar in bed hebben dus hij zal wel denken: elluk nadeel heb zun voordeel
Mmmm...mijn ervaring is dat kinderen alles heel goed (dingen en emoties) aanvoelen en erg misbruik daarvan kunnen maken....moeders laten zich niet zo snel beet nemen.....
BeantwoordenVerwijderenHuh??? Waar is mijn reactie??? WEG!!!
BeantwoordenVerwijderenRaar!
Maar ik schreef kinderen alles veilloos alles aanvoelen en dat moeders dat goed door hebben!
Nouja....nu staat alles dubbel...hoewel dubbel...kennelijk toch twee verschillende reacties!
BeantwoordenVerwijderende foto is weer erg mooi
BeantwoordenVerwijderengelukkig maar dat ze zo lief zijn
Juul
ja zeg.. ik zei, de foto is weer prachtig
BeantwoordenVerwijderenopa
Die laatste vraag: ik zet in op het geslacht...als ik zo om me heen kijk is dat echt wel een heel verschil hoe vaders en moeders reageren!
BeantwoordenVerwijderenWat een lieve foto zeg.
Ik was je op de een of andere manier uit mijn bloglijst verloren. Heb je er weer bijgezet. Leuk!
Er valt een heel verhaal over te schrijven. Heb ik af en toe wel gedaan over vergelijkbare situaties (dus als je iets van achtergrond wilt weten> even mailen).
BeantwoordenVerwijderenEén van de cruciale sleutels in dit verhaal is de vraag of je een slechte opvoeder bent als je peuter dwars ligt, krijst, niet luistert.
Datzelfde verhaal geldt overigens ook voor huilbaby's.
Als je daar voor jezelf een antwoord op hebt heb je het eerste deel van het verhaal te pakken.
De Deense gezinstherapeut Jesper Juul heeft hier meerdere malen zeer intrigerende voorbeelden van gegeven. Een confronterende aanrader is zijn nieuwste boek 'Gezinsleven' (ik heb er net een recensie over geschreven die binnenkort gepubliceerd wordt).
Ik ga voor de stem van de ervaring! Jij weet al dat het allemaal weer goed komt.
BeantwoordenVerwijderen