aards
Onze tandarts heeft een praktijk met een nogal gedateerde donkerbruine uitstraling, geheel passend bij het gevoel wat het bezoek aan de tandarts altijd bij mij oproept.Wachtend tussen diep donkerbruine kozijnen en wat verschoten vergeelde platen aan de muur, laat ik mij overvallen en meevoeren naar dat unheimliche gevoel, diep in mijzelf.De stapels oude en bejaarde tijdschriften bekijk ik niet noch raak ik ze ooit aan. Nee ik luister aandachtig naar het hoge krijsen der boren en de wat verbrande tandlucht die daar hangt brengen me dieper in dat ouderwets diepdonkerbruine unheimliche gevoel....Dan word ik geroepen door de meest vriendelijke en zachtaardigste tandarts van de wereld.Het is mijn beurt.Ik neem plaats op de ouderwetse donkere tandarts stoel en al kijkend in de lamp die boven me hangt probeer ik mezelf te hypnotiseren en visualiseer ik witte palmstranden enzo....Ik word gevuld en ook de onzichtbaar voor het blote oog, maar zichtbaar door de rontgen-ogen van onze tandarts worden ontdekt en gevuld...en het is me weer niet gelukt....ik ben te aards, ik kom niet los, ik zweef niet weg,ik lig met gebalde verkrampte handen, het angstzweet tussen de billen...ik maak het allemaal weer mee...en dat terwijl ik toch al zo goed in de stemming was en zo mn best deed.
Snik ik moet donderdag :-(
BeantwoordenVerwijderenIk ben net geweest en ben nu blijk dat ik niet de enige ben. Mijn tandarts heeft dan wel een redelijk nieuwe praktijk met dito stoel (zonder leuingen dus ik knijp nu mijn eingen handen aan gort of duw me zelf meer naar hem toe als ik de zitting vast heb)maar fantaseren van een mooi witstrand aan een bountyblauw zee ja dat komt ook bekend voor net als dat zweet...... ik krijg altijd wel heel lief verdoving om de scherpe kantjes van de pijn te halen.Dat is dan wel weer fijn........ ach we zijn er weer vanaf voor een tijdje ;).
BeantwoordenVerwijderenIk moet 3 juni weer en heb bij voorbaat al niet veel zin. :) Ik kom meestal op witte vlaktes uit, waar altijd sneeuwwitte konijntjes schijnen te moeten rond huppelen. Daarvoor dacht ik meestal aan mijn lief. Soms helpt het, soms totaal niet.
BeantwoordenVerwijderenHihi wat heb je dat toch weer mooi geschreven. Ik ben als het op tandartsbezoeken aankomt ook veel te aards.
BeantwoordenVerwijderenOp zo'n moment zouden we inderdaad vleugels moeten hebben! Gelukkig hoeven we niet wekelijks of maandelijks en ben je er hopelijk voorlopig weer even van verlost ...
BeantwoordenVerwijderenOch arme...
BeantwoordenVerwijderenHeeft jouw tandarts niet zo'n leuke poster aan het plafond hangen waar je dan allerlei dubbele dingen in kan zien, of dingen die je moet zoeken?
Gelukkig ben je er weer een tijdje vanaf. Tip voor de volgende keer: met de nagels van je middelvinger in de toppen van de duimen duwen. Dan 'verdoof' je je tand- en kieszenuwen...
Een beetje dan.
Groet Roelien
Een sudoku aan het plafond, zou dát helpen?
BeantwoordenVerwijderenPalmstranden zijn bij de tandarts niet de beste imaginaire beelden.
Gelukkig komt angst voor de tandarts in de beste families voor heb ik (pas echt) ontdekt sinds ik werk voor de een groep tandartsen die gespecialiseerd is in de behandeling van angstige patiënten.
Maar heb je je wel eens gerealiseerd dat er honderden bange tandartsen zijn
Ik had m vroeger ook, zo'n tandarts met vooroorlogs materiaal en alles in donkerbruin plus krakende vloer en wat nog het ergste was, hij zei nooit iets. Begon gewoon, en dan moest je maar afwachten wanneer het stopte.. vreselijk. Het bracht me zover dat ik na mijn trouwen 10 jaar wegbleef.
BeantwoordenVerwijderenIk verwachtte een complete renovatie van mijn gebit, maar ik had .... niks. haha, nog nooit zo blij geweest.
Nu gaat het beter, alle bestaande behandelingen gehad, wekelijks bij de nieuwe tandarts gezeten en de angst overwonnen!
er is hoop!!!
Ik had vroeger zoveel schrik van de tandarts, niet te doen. Ik denk dat dat kwam omdat mijn mamsie me niet controlleerde of ik elke dag poetste, bovendien ik echt alleen naar de tandarts mocht als het echt te veel pijn deed en dan was die tandarts ook nog eens boos op mij dat ik gaatjes had (alle zo voelde dat toch aan, maar ik was nog heel klein toen)
BeantwoordenVerwijderenDus ik heb meteen mijn les geleerd en mijn kinderen moeten heel goed poetsen en bovendien gaan ze elke 6 maand op controle, ook nu ze nog zo jong zijn (Ik neem ze mee als ik op controle ga) zo zien ze dat er niets aan is, en is een bezoek aan de tandarts zelfs leuk.
Ik ben over mijn 'trauma' geraakt door een hele knappe, lieve tandarts te ontmoeten die me helemaal opgelapt heeft. Bij hem vond ik een controle echt ontspannend. (Hoewel ik het bij een echte date niet zou apprecieren dat meteen mijn gebreken werden blootgelegd) Die mens die rook zelfs lekker. Ik concentreerde me op zijne zwoele mannelijke geur toen hij over mij hing. Klinkt misschien wat raar en puberaal, ik was toen een jaar of 21 denk ik, maar soit, het heeft toch geholpen.
Helaas, we zijn verhuisd en ik heb een ander nu, een leuke vrouw met kindjes. Met haar klets ik wat af tijdens de visite, al is dat best wel moeilijk soms, gezien de omstandigheden dan. Maar ik heb nooit meer gaatjes nu.... heel leuk. Hopelijk kan ik het lang zo houden.
Heel herkenbaar...ik moet over 2 weken ook weer :-(
BeantwoordenVerwijderenHoop maar dat de verdoving dit keer wel werkt..
Ben wel heel blij dat de kids niets van mijn tandartsangst hebben meegekregen. We gaan altijd tegelijk op controle en ik geloof dat zij het wel leuk vinden. Komt natuurlijk ook doordat ze (op een kind na) nog nooit gaatjes hebben gehad denk ik dan.. De bofkonten ;-)
Je zal toch tandarts als beroep hebben gekozen. Dan zullen er maar weinigen met plezier en ontspannenheid je praktijk binnenwandelen..... Boe! Ik moet er niet aan denken.....
BeantwoordenVerwijderenIk heb overigens teveel meegemaakt in mijn mond om onbevangen te relaxen in zo'n stoel, ouderwets of modern maakt geen fluit uit voor mij....
Ik heb ook een trauma gehad..en ben er dankzij een andere jonge tandarts "vanaf" gekomen. Het zal nooit mijn hobby worden....maar het jaren 30 pand met trendy kroonluchters, barok behang...en stoelen in kekke kleurtjes zoals lichtgroen, zalm, roze en lichtblauw en met een tandarts die vrijgevig is met verdoving...kom je al een heel eind.....ik mag zelfs een mp3 speler op....met heel harde muziek.....zodat ik het vervelende geluid van het boren niet zo erg hoor.......
BeantwoordenVerwijderenMaar ik neem nooit de kinderen mee als ik zelf aan de beurt ben....want ik wil niet dat ze mijn spanning meekrijgen....
Wij hebben ook de liefste tandarts die er is....en ook ik kan er maar niet aan wennen om me helemaal over te geven aan hem...dankzij een bekkenbeul die mij ooit als kind vreselijk veel pijn heeft gedaan...leuk he?
BeantwoordenVerwijderenhahahhaa hoe herkenbaar...die witte palmenstranden. Ik dacht altijd dat ik alleen zo lag te proberen om elders te zijn in die afschuwelijke tandartsstoel.
BeantwoordenVerwijderen