Silliesullie

Hmmm ik heb zo van die culinaire kriebels , dan moet, nee MOET ik iets lekkers, leuks of iets nieuws koken, dat kan dan vanalles zijn, een experiment zeg maar dat bevredigd mijn culikriebel het meest. Daar word ik dan weer helemaal blij en nog meer geïnspireerd van om weer iets anders te gaan proberen. Vandaag is het thema hartige taart.Ik ben van plan een vegetarische te maken speciaal voor dochterlief en misschien een met asperges en ham want die heb ik ook nog in huis en vooral die asperges roepen mij vanuit de koelkast toe:' kook mij" Nou vind ik asperges eigenlijk wel moeilijke wezens.Bewerkelijk ook wel.Ook zien ze er niet bijzonder aantrekkelijk uit, zo met die bleke witte stengels. Maar daarom des te meer een echte culi uitdaging recept: stuk of wat asperges (15)schil deze en kook ze in 1o min gaar( bewaar kooknat en wat stronkjes eventueel voor een overheerlijk asperge soepje) plak ham in blokjes pakje bladerdeegbodemvoorhartige taart plakjes, maak hier de bodem van i...

Net als mijn zusje Alice in wonderland denk ik er hard over om maar brieven aan mijn voeten te sturen, want ik heb ze niet meer in beeld.(bol en zwanger als ik ben ) Aan mijn linkervoet: Lieve onderdaan hoe gaat het ermee, ben je net als ikzelf vandaag ook zo moe en bezweet geworden van het harde werken?Ik zal je zo in een heerlijk comfortabel schoentje persen, want je lijkt me enigzins opgezet( net als ikzelf) of mijn schoenen lijden massaal aan krimpziektes. Aan mijn rechtervoet: Ik doe je ook de hartelijke groeten en bedank je voor de ondersteuning van linkervoet.Ook jij hebt een heerlijk comfortabel schoentje verdiend. Dat samen met een verfrissend badje in koud ijswater ter afkoeling samen met je zus linkervoet, lijkt je dat geen heeerlijk idee? Als bonus zal ik vanavond jullie nageltjes ( laten) voorzien van een nieuw laagje lak, die hippe nieuwe kleur van rimmel.(60 sec )( dat slaat dan weer niet op de tijd dat men nodig heeft om het erop te krijgen, maar slechts de droogtijd, w...

Wie raad wat wij gegeten hebben ?

Vroeger toen mijn puber nog klein was .... lijkt wel heel lang geleden hoor.Als je toen vroeg wat hij wou worden , wou hij altijd van die hele leuke dingen worden.Zoals bv indiaan.Hij kwam wel eens huilend thuis in groep 3 omdat "ze" gezegd hadden dat hij dat niet kon worden. Natuurlijk heb ik hem getroost en als een oprechte goede moeder gezegd dat als je het maar graag genoeg wilt dat je dan eigenlijk alles kunt worden wat je wil. Hij ging helemaal opgelucht en weer helemaal blijd naar school die middag. Later zou hij dan als indiaan in de bosjes naast mijn huis gaan wonen in een tipi en dan een plasje komen doen bij mij op de wee en ook heel soms douchen.... dacht hij. Na een dagje Dolfinarium wist hij het zeker, voor hem een roemrijke carriere als dofijnentrainer of ander met de walrussen.Ook daarin heb ik hem bemoedigend toe geknikt , dolfijnentrainer is een goed beroep, gelukkig niet iets engs en gevaarlijks als.... politieman ofzo. Nu is hij 14 en moet allerlei profiel...

Ooit geprobeerd zelf een echt zuurdesembrood te maken? Wel ooit had ik de hup en deed precies wat moest van roggemeel en volkorenmeel maakte ik met melk een soort van papje, niet te dik, en ook niet te dun. Dat moest je op een warme plek zetten ( kamertemperatuur zou goed genoeg wezen) en dan elke dag een beetje roeren en zo nodig meel en of water toevoegen.Afdekken met een schone theedoek nadat het eerst een uurtje of zo"sporen"had zitten vangen wat goed zou zijn om het natuurlijke gistingsproces mooi op gang te helpen. Na een aantal dagen kon je dan een bepaalde portie van dit heksenbrouwsel aan je meel etc toevoegen ( dit weer extra lang laten rijzen ) en dan had je zelfgemaakt zuurdesembrood.... Punt een: begon het zo enorm te bobbelen dat het zuurdesempje uit zn glazen potje gekropen en droop over hetaanrecht langs de keukenkastjes naar beneden, terwijl ik sliep ( oh stout desempje) dus voor ene vervolg had ik niet meer genoeg want de bedoeling was dat je steeds een rest...

Gisteravond had ik late dienst , puberzoon wilde wel koken, dus alles stond beschreven op een briefje , want vaak is hij van zeer goede wil maar gezien zijn puberaliteit is de ehm planning nogal ver te zoeken . Brief aan puberzoon: 18:00 uur opzetten ( de door mijzelf reeds geschilde) aardappels, als deze koken +/_ 20 min laten koken Ondertussen eitjes koken voor door/over de sla slakropje in eetbare stukken snijden en wassen cordonbleutjes bakken als maarten/ookwel de vader ;-) thuiskomt Taakje dochter tafel dekken voor zn drietjes Lijkt vrij gemakkelijk zul je denken...kan NIET misgaan ... Dus toen ik even in een rustig moment op mijn werk een telefoontje huiswaarts pleegde , kreeg ik de puber aan de lijn: "Ohhhh aaaaahhh vreselijk , dat doe ik nooit meer twee dingen tegelijkertijd doen en koken en tvkijken". ( haha hij leert ;-) ) Want het is volledig mislukt de aardappels zijn zacht( te lang gekookt) en de eitjes ook(te kort gekookt), de sla was niet lekker( want in te gr...

Eem soort van onbeheersbare nesteldrang neemt zo langzamerhand bezit van mij en dus ook mijn hele huishouden.Ik kan bijna alleen nog maar denken aan alle opruimklussen en bij elke klus die ik gedaan en afgestreept heb op mijn TO DO lijstje, lijken er wel minstens twee bij te komen.Wat mij jaren niet opgevallen is, noch geirriteerd heeft is me nu een doorn in het oog. Ik wil dwangmatig alles wassen( zo heb ik een vorige zwangerschap al een wasmachine naar de eeuwige ijzeren roetsvelden gejaagd door het hondenkussen te willen wassen,waarbij de naden open barsten en de hele vulling in de hele wasmachine kwam..... en ja eerlijk is eerlijk daar kunnen ze niet echt goed tegen) Ik wil frisse plavonds en nieuw behangen of geverfde muren , ruimte scheppen in de huiskamer, dus de oude piano zal moeten gaan.( wie m wil mag m komen halen en meenemen) Maar oei wat ben ik moe, ik kan de hele dag wel slapen, ook wel staand als ik eraantoe zou geven..Dus ik ben eerlijk gezegd weinig/minder produkt...

Ik lees weleens van die mooie verhalen, het lijken wel een soort van feelgood romans... maar zijn geschreven door vrouwen/moeders die alles op rolletjes hebben in huis( zo lijkt het althans).En helemaal zen zijn met alles in handige opbergmandjes, nooit waagt iets zich klaarblijkelijk niet in het daarvoor bestemde mandje te gaan liggen.... Hun kleuren zijn volledig op elkaar afgestemd kids man en hond en zij zelf in goed matchende kleuren en/of setjes . Ook hun huis is volledig in harmonie... geen kind die daar kruimelend op de bank met zijn broodje zit te prieken, geen hond met harige modderpootjes die gezellig stempeld op het beeldschone parket, geen kat die halve kikkers en muizen mee naar binnen sleept met een bloederig spoor achter haar aan... Ik heb er nog eens over nagedacht... en ik weet het zeker het bestaat niet want om alles zo vreselijk zen te houden moet je wel de ganse dag poetsen strijken etc etc.. wat mij juist weer helemaal niet zo zen, maar juist erg stressvol li M...

Had ik gisteren werkelijk het hele(nouja hele) huis spick en span, vandaag is daar vrij weinig meer van te zien.... dan komt bij mij automatisch de vraag op: Waar doe ik het voor? en waarom doe ik het?

Vandaag kwam mijn vriendinnetje J langs( zal later eens vragen of ik haar met naam mag noenen) met haar drie kuikens. Dat doen we vaak zo in de vakantietjes van de kids over en weer er een gezellig dagje van maken , wij lekker bijpraten en de kids ondertussen vermaken zich ook geweldig goed.Was een hele gezellige dag. Wel zijn ze zo aan het eind van de dag ietwat luidruchtig :-) wat mijn titel van vandaag verklaart ... Helaas was het vandaag niet zo mooi zonnig als gisteren , toen ik met ander vriendinnetje Ja met kids naar het strand ben geweest alwaar het ehm hoe noemen ze dat op het journaal?? de gevoelstemperatuur aanzienlijk minder was dan die op de thermometer .( die laatste stond op 14 graden celcius) gevoelsmatig was het wel rond het vriespunt zo ongeveer.... Wij zaten binnen de kortste keren blauw van de kou op ons handdoekie met de kleren en jassen nog aan.( wij= vriendinnetje Ja en haar jongste spruitje en mijn jongste spruitje en ik) onze middelste kinderen probeerden o...