Silliesullie

Quote uit de flow book for paperlovers   Soms zijn er van die mooie woorden, waarvan je denkt, hee ja dat is nu echt zoals ik het zelf soms (op dit moment in ieder geval ) ervaar.   Terwijl manlief en de kinderen bezig zijn oliedommebollen te bakken, en de beide kleintjes weer redelijk opgeknapt lijken vandaag ( want zoals ze alles graag samen doen, ze waren ook samen ziek ). En is gisteren dus alweer voorbij en morgen nog de toekomst, en vandaag is weer een kadootje :-) Ik wens jullie alles een heel fijne jaarwisseling,  en een FANTASTISCH en liefdevol 2014

Twee kleine wandelende nomades, gehuld in warme dekentjes, vast verdwaald na een kerst(verhaal) ? Lopen nu al dagen door mijn huis. Liggen dan eens hier dan eens daar. Soms gaan ze even liggen en doen een slaapje.  Soms geven we ze wat van onderstaande foto, waarbij ik wel even op wil merken dat deze pijnstillende oordruppels werkelijk de best werkende soort is die we ooit hadden! Na het druppelen verdween de pijn snel en stopte het gekrijs, na 3 uur, huilen en reeds 3 gebroken nachten, dus wij ook kapot moe, was dat werkelijk ehm bijzonder fijn.

Dit kan er dus met je gebeuren als je al 4 jaar bent en echt en nooit, helemaal niet moe bent. Of tenminste in ieder geval nooit meer dutjes wil doen. En helemaal boos word, wat zeg ik, woedend!  als je moeder, of je vader je in je bedje wil leggen omdat je er zo moe uitziet, maar dat dus niet bent. Want ach het lieve popje heeft het soms nog zo echt nodig, dat zie je maar weer. Maar in bedje liggen voor een dutje wil echt niet lukken, en dus valt ze dan eens hier dan eens daar zomaar in slaap en geloof ik wel dat ze er evengoed van opknapt ( gek genoeg, ik bedoel, ga zelf eens een uurtje in zo'n rare houding liggen, dan loop je nog minstens de hele dag met een scheve stijve nek), eigenlijk wel om jaloers op te zijn .....  

Heerlijke kerstvieringen prachtige zelfgemaakte  zooi werkstukken sieren mijn hele huis   Met je neus in de slagroom  En overal liggen puzzelstukjes Oh oh oh

In deze zo koude, vaak regenachtige maanden, voel ik de behoefte aan verwarmende dranken en geuren. De dagen zijn zo kort en donker. Dan rolt er weer een  verkleumde puberzoon of bakvisdochter, met nu al weer wintertenen ( iemand tips? ) het huis binnen, de twee jongsten spelen evengoed graag buiten, en dat stimuleer ik ook wel eerlijk gezegd, want ik denk dat dat gewoon goed  voor ze is. Maar goed verkleumd en koud geworden zijn we dan toch. En dan is er dat moment dat je je handen om een warm glas vouwt en slurpend de hete drank naar binnen giet. Natuurlijk drinken ze graag chocomelk en anijsmelk (pas nog de laatste voorraad anijsblokjes van de hele supermarkt ergens uit den lande opgekocht, aangezien mijn kinderen van oordeel zijn dat die zakjes anijsdrank van de ruiter toch net anders smaken....minder lekker inderdaad ). Maar lekker vind ik ook om te maken warme kruidige en zoete appelsap. Het liefst maak ik de sap zelf in de sapcentrifuge, we...

Met mijn twee jongsten (bij elkaar) in een gemengde groep 1-2, werd ik weer getroffen door het alom welbekende kerstkaartjesdilemma. Hier op school gaat dat als volgt een der kleuters heeft een hele stapel kerstkaarten in zn hand en deelt die kwistig zonder aanziens des persoons uit aan de hele klas. (sommige slimme moeders hebben ook daadwerkelijk geen namen op de envelopjes gezet en ik zag wel dat deelt gemakkelijker uit. Alhoewel sommige kindjes gewoon dubbel kregen :-) ) En ruimhartig en gul als kleine kindjes kunnen zijn, wilden ook mijn kleintjes kerstkaartjes uitdelen. Maar persoonlijk vind ik dat echt wel waanzinnige onzin, zonde van het geld etc etc.... Maar ik zie ook wel weer hoe leuk ze het vinden en dat mijn eigen kleintjes graag ook  lief kaartjes willen geven... Ergens in Augustus ofzo kruiste deze gedachtes mijn warrige brein en toen dacht ik nog hardvochtig en standvastig EN IK DOE HET NIET. Maar dan is het December en word ook ik blijkbaar, ik geef het toe be...

De mamablogs(klik)  =lijst van blogs van en door moeders, vroeger stond ik er ook op, maar blijkbaar ben ik eraf gesmeten ..heeft een bloghop georganiseerd, waarbij je lekker ongegeneerd je kerstboom/versiering kunt showen, en tegelijkertijd gewoon ff leuk bij elkaar gluren dus . Altijd leuk. Vooral als er veel mee doen, ik zou zeggen doe ook mee. Persoonlijk ben ik niet dol op kerstbomen, maar toen afgelopen zondag de manlief met de 2 jongsten de oude kerstboom , van vorige jaren, weer uit de tuin gehaald en zelfs al helemaal versierd had, vond ik het wel leuk. Ik moet zeggen ik vind hem echt enig, het staat ook knotsgezellig, en ik zat te denken.... misschien is het wel zo dat ik kerstbomen leuker vind als ik zelf niet zo geprikt word enzo? Mijn mooiste kersboomornament vind ik wel deze gouden engel, gewoon omdat het een link heeft met het echte kerstverhaal. Ik hang zelf ieder jaar in de boom de zelfgemaakte rommel kunstz...

Twee schoongeboende snoetjes, gepoetste tandjes, warme pyjamaatjes aan, liggen ze in bed onze twee jongsten. De gebedjes zijn gedaan, de liedjes gezongen, het verhaaltje gelezen. En nu lekker slapen gaan. De laatste nachtkus word gegeven. Ik blijf nog even boven hangen, want meestal is er nog een vergeten kleinigheid, in hun ogen juist een enorm probleem, waar nog even over gepiept moet worden. 'Mamaaaaa' klinkt het al snel....het snerpende stemmetje van de jongste dochter. 'Mijn tentdoekje is gevallen (heeft dr broertje gedaan waarschijnlijk), zo kan ik niet slapen, jij moet het goed hangen'. Ik roep terug  ' Ik kom er nu meteen aan hoor' terwijl ik nog wat treuzel in mijn eigen slaapkamer, want soms lossen problemen zich zomaar zelf op. 'Ben je soms onzichtbaar ofzo? ' snerpt haar heldere stemmetje. 'Want ik zie je helemaal niet '. 'Jah' roep ik er nu toch maar heen lopend, waar twee gespannen gezichtjes, elk uit hun eigen bedje...

dat mijn oudste dochter best wel op haar kat lijkt beide nogal kittige tiepjes :-)   deze week zag ik, ehm ook meedoen ? KLIK  

Op diverse blogs en ook in het echte leven zie ik al diverse kersbomen en versieringen. Nu ben ik zelf niet zo dol op kerstbomen, gewoon omdat het  voor mij persoonlijk een beetje raar voelt, om zo'n  boom op te kweken en om te hakken (dat vind ik dan weer wel reuze leuk, en aantrekkelijk, dat je ergens, in een speciaal daarvoor bedoeld stuk bos, je eigen kerstboom om mag hakken, met een heuse BIJL en dan  het liefst nog romantisch in een winterwitte sneeuwwereld, je bloedjes van kinderen zingend om je heen enzo..... jah dat is geweldig, wellicht ga ik dan een keertje doen) Maar goed dan die boom nog in de lampjes krijgen, brrr daar hoor je nooit iemand over lijkt wel, maar ik heb echt een hekel aan dat geprik (want ja ik wil wel echte boom hoor, ik heb ook geen plastik planten immers? ) en het zit daarbij nooit echt heul mooi, bij mij dan he. (bij anderen vind ik alles prachtig, eerlijk gezegd.) Dan die ballen en aanverwante zaken zoals onmisbare engelen ...

Onze 2 jongsten schrijven vellen vol met hiëroglyfen. Gewone letters zijn  soai .....   En lezen ze daarna aan elkaar voor, en ehm eigenlijk aan iedereen die het horen wil, of ehm ook aan die het liever niet horen wil, omdat ze even ehm bv naar de wee wil :-)

Er is in deze prachtige herfstige zon, zoals vandaag toch bijna niks lekkerders dan een flinke wandeling, al dan niet met hond, in de frisse lucht. En nu heb ik al heerlijke schoenen (MBT) ook kwa sokken ben ik erg verwend en eerlijk gezegd vind ik echte wandelsokken dan ook het lekkerste zitten en lopen. Het allerliefst loop ik natuurlijk op blote pote voeten, zomers, en zo lang mogelijk, maar op een gegeven moment zijn sokken toch wel behaaglijker. Vooral als je wat langer wandelt en het gras, wat nattig en koud is, dan vind ik een paar lekkere sokken fijner. Ik heb reeds diverse soorten, maar de wandelsokken van de ANWB vind ik persoonlijk en lekker zitten en een goede prijs-kwaliteit verhouding hebben. Wat doen wandelsokken wat gewone sokken niet doen? Op de site zeggen ze oa het volgende: Deze wandelsokken zijn speciaal gemaakt om uw voeten te beschermen tegen blaren. Gebruik deze sokken voor stadswandelingen en wandelingen op heuvelachtig terrein. Naadloos...

Allereerst vlogen wij er nog even uit, richting Opa J en P , waar we nog een hele goeie Sinterklaas-after-party hadden. Ouderwets gezellig, wandelen eruitvliegen en dan de gedichten en kadootjes, samen lekker eten en dan nog aan de grote tafel spelletjes spelen. Tot onze jongsten omrolden van de slaap en begonnen te piepen, toen was het echt tijd om weer naar huis te gaan. Wel wat erg spannend vond onze jongste dochter het nog steeds en zat voor de zekerheid steeds bij een oudere broer of zus.

De aankomst van de Sint op de basisschool, al die gespannen gezichtjes, de opgewonden kwetterende stemmetjes, die liedjes, ik krijg er altijd een emotioneel moment van, dat ik maar snel weg ga (ben ik de enige?), want voor je het weet biggelen de tranen over mijn wangen en kan ik de rest van de maand bijna niet meer stoppen, pas in het nieuwe jaar droog ik dan weer op ofzo.... Als iedereen in huis wat loopt te niesen en te snotteren en wind zo snijdend koud door je heen waait, zodra je een stap buiten de deur doet. Dan is niks zo efficiënt als wat verse uien. Dus ik smij en snij en snij, onderwijl biggelen de tranen langs mijn wangen. (zie je wel alweer). Dan is het de hoogste tijd voor een slijmoplossende en verwarmende klassieke uiensoep. Van Jamie natuurlijk, klikkerdeklik voor het recept. ( Het is ook nog eens een redelijk goedkoop en gemakkelijk gerecht, alles had ik nog in huis, dus in deze dure maand is dat ook mooi meegenomen). Die staat nu te pruttelen, in de pan. ...

Bij het verjaren van mijn kinderen, heb ik bijna altijd een melancholisch moment. Waarop ik al dan niet samen met de manlief, mijmerend terug denk aan de geboorte en/of die eerste jaren. Geen idee waarom ik dat doe. Het liefst blader ik wat door de oude foto's ook nog erbij.  Ik denk altijd dat alle moeder/vaders dan doen eerlijk gezegd . Maar goed dit jaar zat ik in mn eentje de avond van te voren te mijmeren en licht melancholisch te wezen en te beseffen dat de tijd snel gaat. Dat ze ook zo snel groot worden enzo...... Maar nog niet groter dan zijn verjaardagskado :-) Oh en wat is het kind stinkend verwend, mag ik dat wel even melden.