Silliesullie

Als het leven je citroenen geeft? Als het leven/de tuin je nou eens geen limoenen.citroenen geeft maar paardebloemen? En je googled wat en kijkt wat je daar zoals mee kunt doen, komt hier: klikkerdeklik:de gulle aarde , terecht, en je besluit er ook eens iets geheel anders mee te maken, dus werd het paardebloembier.Klonk lekker en nogal gezond. En altijd en eeuwig jam/siroop maken is ook zo saai ;-)( maar wel lekker) Het plopte verrukkelijk, bij het openen, gelijk champagne, schuimde prachtig mooi in het glas, bij het inschenken, het rook werkelijk zelfs bier-achtig, er zat zo op de blinde gok 5% alcohol in, maar de smaak was behoorlijk zurig.....BEHOORLIJK zurig.... Nu drink ik zelf nooit bier, maar de mannen, manlief en puberzoon in huis, daar hoef ik het ook niet weer voor te maken, jammer want ik heb nog een tuin vol paardebloemen ....

Nou ik hou echt van het heerlijke warme weer, zoals we het nu de afgelopen dagen hebben, heerlijk vind ik het. je kunt weer buiten leven. Wat goed is voor mijn humeur en ook voor mijn PMS(zie vorig blogje), want ik kon mijn pms-woedes lekker koelen op de onschuldige door de late en langdurige koude gestorven laurierbomen (ze zijn er door mijzelve 15 jaar geleden ingezet en nog nooit hadden ze last van de vorst). Maar van al dat wild woeste gehak met mijn bijl, word ik alleen nog maar heter en bezweter. (temeer daar mijn grote puberzoon van 17 in 10 min een der dikke stronken doorhakte, terwijl ik er op een soortgelijke reeds 2 dagen bezig was....ik ben niet meer de allersterkte moeder ter wereld, ik wankel op mijn voetstuk, en hoop maar dat de kleintjes niks in de gaten hebben ;-)) Ook de mini's rommelen lekker de gansche dag in de tuin, en vervelen zich geen moment. (ik eet honderden zandtaartjes en drink liters heksensoep ). Ik probeer met volle teugen te genieten van alle mo...

Heb ik weer eens een ernstige aanval van PMS? (Is mijn manlief hierbij gewaarschuwd?)

Al maanden lang zit ik maar te peinzen, en twijfelhartig als ik ben, kan ik altijd al maar moeilijk keuzes maken,zo ook daarin. Nadat ons kleine oude caravan, echt te oud en te klein geworden was, en afgevoerd werd vorig jaar...wat moesten we ervoor in de plaats terug nemen? Stiekum heb ik ook mijn oog laten vallen op vouwwagens, omdat die gemakkelijker meesleuren achter den auto, en vaak een enorme klap leefruimte heeft, wat voor ons wat grotere gezin, en ook meegaande/komende vrienden enzo wel lekker is als het weer eens wat minder is. De voor(en na-) delen van tenten en caravans was mij door ervaring al duidelijk geworden. (in het platte Nederland reed ik overal en ook in mn uppie, zonder enig probleem, maar in het buitenland. Ik stierf zo ongeveer duizend doden onderweg in Frankrijk bij het nemen der steile hellingen, met een caravan achter me hangend, ik ging wenend allerlei nauwe en enge( in de zeer engste zin des woords) haarspeldbochten door, met aan ...

Zomaar bakte ik het (paas)kwarkbrood, waarvan het recept in LANDLEVEN stond. Want koken en mischien wel vooral bakken is voor mij soms bijna therapeutisch te noemen, troostend en versterkend, en ehm ja daar heb ik soms erg behoefte aan ( als die borrel 's avonds niet meer helpt ), in mijn peins en pieker over alles en nog wat   -wat -natuurlijk-ook-niks helpt-ik-weet-het- modus, waar ik soms zo mijzelve bijna kwijt kan raken. Een heerlijk tijdschrift, waar ik mijzelf zo af en toe eens mee verwen :-). Een verrukkelijk brood dat bijna (vanille-klef)-cake-achtig smaakte. En zo op was natuurlijk...

Moederdag, wat zal ik zeggen, k ben er namelijk nog moe van..... weten we meteen de echte reden waarom het MOE-derdag heet. Maar vandaag, is het een soort van mega-mirror day, namelijk ROOS , die het al zo lang zo zwaar heeft met haar zieke man en een jaar lang op maandag miror-day deed. En een oproep deed om ook een keertje mee te doen.

de eerste zelfgemaakte aardbeienjam van het seizoen, een zomers gevoel krijg je daarvan.( want van het weer kreeg ik dat de afgelopen tijden nog niet echt) Maar vandaag wel hoor! Ik kon er nog net een fotoootje van maken, voordat het verdampt. Want ze zijn er nogal dol op....

Ze is er helemaal klaar voor hoor, een kiwi in de rugtas, stond ze ongeveer om half 8 al klaar. Bakvisdochter liep gezellig even mee met dr lange benen .... Wij kusten en slikten, en wuifden. Maar zij, het kleine wijffie, knikte ons bemoedigend en goedkeurend en geheel begrijpend toe, ga maar, het komt goed, leek haar hele houding uit te stralen. Ik weet dat je me zo weer op komt halen. Zuchtend en slikkend en een beetje giebelend met de grote bakvis samen waren we sneller dan ooit weer thuis ( zo zonder ieder miertje te bekijken onderweg). Ook bakvis pakte haar tas om naar school te gaan, en verzuchtte bij het verlaten van het huis; wel gek, geen kleintjes meer om te kussen, geen minietjes die naar me zwaaien........SAAAAAHAAAI. Oh jah sterkte mam. En wat ga je nu eigenlijk doen? ( alsof ik me ooit verveel )

Zoals vele anderen probeer ik ook mijn kinderen pacifistisch op te voeden, alhoewel mijn kinderen daar zo hun ehm eigen draai aan geven. Zo koop ik als moeder bv op de zaterdagmarkt een tas vol verse (streek)groentes, maar al snel worden de rabarberstengels gepakt en gebruikt als "schieter" en schieten mijn 2 jongsten rollebollend van de lach menig argeloze voorbijgangers neer/"dood". Rest mij  thuis niets anders dan er snel een crumble mee te maken, voor er nog meer "slachtoffers vallen. PIIIIIEUWWWWW Men neme dus wat (geweldadige) rabarberstengels, hakt die in kleine stukjes van ongeveer een cm, en doet er per stengels( zo je wil per 100gr) 1-1,5 eetlepel suiker doorheen.( na het koken kun je altijd proeven of het nodig is meer suiker toe te voegen, eruit halen kan nooit ;-) )  Eventueel extra aardbeien en vanille suiker. Doe dit alles in een pannetje met een klontje boter en gaar het gedurende 10 min, nu is het geheel lekker blibberig, bind h...

Hoe heerlijk zeg, dat donderdagavond al mijn allerliefste liefjes weer in mijn armen sprongen bij binnenkomst.(en meteen het oh zo enge nette huis, maaaahaaam hoe heb je het zo netjes gekregen??...gewoon eerste uur nadat ze weg waren 1 x opruimen ;-) en daarna hoef je niks meer te doen, de hele week....zo ongeveer....maar ja ze stormden binnen en maakten het ehm weer bewoonbaar ;-) ). Ik werd heerlijk overstelpt met kusjes en knuffels en de kinderen leken allemaal wel een meter gegroeid de afgelopen week. Verhalen en avonturen werden gedeeld en ook klein leed, de beet van de ezel en het bakvisje die als een soort van zelfgewaande  Bear Gryll s door de bossen huppelde (met het andere daar aanwezige bakvisje, om het vakantiehuisje heen) en daarbij haar slanke blanke benen schramde. Ook verrasten ze me met heerlijke kleine kadootjes, maar t allerheerlijkst vind ik natuurlijk dat ze weer allemaal veilig thuis zijn ...

Het is vreselijk stil in mijn huis. Manlief en kids zijn sinds zaterdag op vakantie in Duitsland met een hele bende fam. er ook nog bij. En ik ben thuis gebleven, omdat mijn vader nog steeds in t ziekenhuis ligt, hier ver ver vandaan en mijn moeder en ik nemen daar elke dag een kijkje. En ik krijg regelmatig telefoontjes en/of smsjes van mijn liefjes. Die het best leuk lijken te hebben evengoed zo zonder mij ( hoe bestaaaaat het he?? ) Men was naar een dierenparkje geweest waar leuke dieren waren, geitjes en weet ik al wat niet meer tamme dieren, die mij overigens niet zo tam leken, of ten minste 1 wild dier liep er tussen, want er was een ezel, tja die zijn ook wel dom blijkbaar, die nam een hap van mijn allerliefste jongste kleine dochter....SNIK.... Maar wat denk je? Belt manlief de volgende dag dat ze naar een wolf-kasteel-park gingen, waar dus wolven lopen....ik werd er op afstand al niet rustig van. (foto van het ww) Oh en ik voel me dus ook ietwat melancholiek, zo al...